​Het uiteindelijke schilderij is ook voor mij spannend afwachten, maar alle vertrouwen dat ook dit resultaat mooi en af zal zijn.

​Onderweg terug naar huis zit ik met een big smile - achter mijn masker - op de trein. Veel energie gaat naar het managen, plannen, uitvoeren; maar de energie die terugkomt door samen te creëeren is onbetaalbaar. Het wordt de eerste keer dat mijn project op de planken komt, en het smaakt nu al naar meer om hier meer mee te doen!

De energie van de nieuwe maan in Leeuw, spoort me aan om te delen, mijn gedachten, emoties en gevoel naar buiten te brengen.

Een weekje vakantie met de verwachting samen in verbinding gaan, werd een proeven van samen zijn; en een diepere verbinding met mezelf en alles rond me mogen ontvangen.

Dankbaar ben ik voor de dragende kracht van de natuur, die me doet aarden. De zee die mijn pijn en zorgen meenam, de wind die het stil maakte in mijn hoofd, de zon die mijn hart en hele zijn verwarmde. 

Daar in de weidse landschappen van Normandië voelde ik de energie stromen. Het avontuur in mij is geprikkeld, willen ontdekken, veranderen van leefomgeving, blijven leren en groeien. Mijn passie naar buiten willen brengen, als muzikant. De energie om voor mezelf en mijn lichaam te zorgen, door beweging en het eten van zuiver voedsel.

Terug thuis zinderen alle ideeën in mijn hoofd en is het niet makkelijk ze helder te krijgen, het aanbod is te groot. Voor het overzicht en motivatie maakte ik een planning wat ik de komende 10 dagen (van de zomervakantie) nog wil doen, plus een dagplanning om deze productief in te vullen. Met ook voldoende ruimte voor vrijheid, om te genieten van de zomer, alleen of met vrienden of familie. 

Stap voor stap de doelen vormgeven, met als eerste doel de focus op mijn eindexamen (master zang) en het project "Connection' (dat werd uitgesteld in mei). Zorgen dat ik in een goede conditie ben, algemeen en mijn stem in het bijzonder; zodat ik fit en vol vertrouwen op het podium kan staan. Mijn droom om via muziek in verbinding te zijn en mijn liefde te kunnen uitzingen voor het publiek. 

De andere dromen, die komen later wel, als er ruimte is, als alles in een flow gaat stromen, met aandacht voor positieve energie. 

Er wordt deze periode al veel geschreven en gedeeld over de Covid-19 crisis die er heerst in de wereld. Extra meningen wil ik hier niet aan toevoegen, maar graag deel ik wel mijn ervaringen in deze periode. Als dit virus ons iets leert is het zeker wel dat we geen controle hebben over een situatie. We hebben geen controle over de uitkomst, geen controle over een reactie van iets buiten onszelf. We kunnen wel bewust omgaan met onze eigen reactie, gaan we ons als slachtoffer opstellen, of gaan we ervoor kiezen om voor onszelf te zorgen, de emoties er laten zijn, wetend dat dit ook weer zal overgaan als we het niet wegsteken of er in blijven hangen. 
Ik besef dat dit veel makkelijker gezegd (geschreven) is dan het in realiteit toepasbaar is. Daarom deel ik graag een stukje van mijn verhaal uit deze periode.

Het begin van de lock-down kwam die moment als een geschenk. Persoonlijk had ik een erg harde en pijnlijke spiegel voorgehouden gekregen. Verlamd van pijn en verdriet wist ik absoluut geen blijf met mezelf. Dankzij de situatie dat we het huis niet uit mochten, kon ik logeren bij vrienden en had ik de tijd en ruimte om deze emoties te gaan doorvoelen. Wat kwamen deze emoties me vertellen? Het werd tijd om uit het patroon te stappen, maar oh boy simpel is dat niet.  Het was tijd om mijn eigen verhaal te gaan schrijven, niet in afhankelijkheid van de ander. 

Maar wat is dan mijn verhaal? Wat wil ik in de wereld zetten? Wat zijn mijn dromen? Vanuit deze vragen ontstond deze nieuwe website, een uiting van wat ik wil bieden en in de wereld zetten. Dat is al een droom die ik werkelijkheid zag worden. En dromen blijf ik doen, ik heb voldoende mensen rond me die me met de voetjes op de grond blijven houden. Maar dromen mag, het is zoiets puurs en mooi, het houdt je in contact met je innerlijke Zijn en speelse innerlijk kind.

Naarmate de lock-down bleef duren, kwam ook meer onzekerheid over de toekomst, hoe zou deze eruit zien als muzikant. Het verplaatsen (naar wanneer?) van mijn project 'Connection' was onvermijdelijk, maar ontzettend jammer vond ik het wel. Het persoonlijke thema, een project waar we al zo lange tijd mee aan het werk waren. In die laatste maanden dat het tot werkelijkheid zou gecreëerd worden, valt het volledig weg. Maar ik heb er vertrouwen in dat uitstel geen afstel is :) 
Ik ga heel graag via muziek in verbinding met anderen; voorlopig even enkel via video's en opname's; maar ik ben dankbaar dat ik via deze digitale weg in huiskamers terechtkom. 

Al eerder schreef ik in deze blog over zelfzorg en zelfliefde. Ook hier wil ik het er graag over hebben, want hier begint ons luisteren naar onszelf en het schrijven van ons eigen verhaal. Alles is input, je voeding, wat je leest, waar je naar luistert,... jij bepaalt of je wil meegaan in de hectiek of angst in de verslaggeving. Luisteren naar je lichaam, is het begin van luisteren naar jezelf. In deze tijd van afzondering en weinig/geen contact speelt de huidhonger ook erg bij me op, het verlangen naar een knuffel, een hand, een fijne aanraking. Voorlopig is het knuffelen met men hondje, bewegen en dansen, een massage aan mezelf geven, op blote voeten door de natuur wandelen. Neemt het het gemis volledig weg, neen, maar het maakt het wel een stuk draaglijker. Wanneer je voor jezelf zorgt, kan je ook voor de ander zorgen.

Het leven zou het leven niet zijn als deze mooie woorden en theorie zo kon worden toegepast... Ook ik ga nog vluchten van de emoties die willen bovenkomen, met een zak chips/chocolade en een glas wijn; of de emoties overvallen me en dan dan kan ik niets anders dan mijn tranen laten stromen. Zoals een goede vriendin me zei "zonder licht kan er geen schaduw zijn" we kunnen wel kiezen om te genieten van het licht en daar onze energie te halen, of ons onder te dompelen in de schaduw - waar ook nuttig werk gedaan wordt. 

We moeten het leven ook niet te serieus of te zwaar nemen. Neem jezelf niet te serieus en ga vooral niet oordelen over jezelf. Was het vandaag geen fantastische dag, morgen is er weer een nieuwe dag. Eén waar je kan kiezen hoe die te beleven, genietend van de kleine dingen zoals de vogels die je wekken, je eerste tas koffie in de ochtend, ... 
De wereld lijkt soms zo een wrede plaats, maar ik onthou toch de schoonheid. Aan deze schoonheid van moeder natuur, verbindingen tussen mensen, tussen mens en dier, tussen mens en natuur, daar draag ik graag in liefde aan bij. 

​In deze blog deelde ik al eerder over mijn groeiproces als muzikant, zangeres en mens. Zingen en mijn stem gebruiken blijft voor mezelf zo een mooie – en belangrijke – tool om naar binnen te gaan en buiten te komen, zo fascinerend om te blijven ontdekken en ontwikkelen.

​Het exploreren van mezelf als persoon heeft me op diepere lagen gebracht, als zangeres heeft dat geleid tot een letterlijke verdieping: de ontdekking van mijn borststem. Door meer in contact met mezelf te komen, meer openheid te ervaren, letterlijk te kunnen zakken, vele spiritliederen te zingen in het lage register, ontdekte ik een kracht in mezelf; dat zijn uiting geeft in een krachtige klank vanuit mijn borst. Nu klinkt die soms nog wat rauw, maar met technische oefeningen zal die nog gepolijst worden zodat hij makkelijker is te integreren is in mijn (klassieke en vrije) repertoire. Fantastisch dat gevoel van de kracht van mijn eigen stem te kunnen ervaren, in heel mijn lichaam.

Ik leef vanuit mijn hart, voel veel liefde en dankbaarheid voor de natuur, energieën, de mensen in mijn omgeving en mezelf.  Deze manier van leven voelt heel natuurlijk aan, ik voel mezelf openbloeien, maar dat maakt me ook kwetsbaar, het blijft een oefening om de veiligheid in mezelf, via aarding, te vinden.

Ook op het podium voel ik me zingen vanuit mijn hart, dankbaar dat dat kan; dit wou ik bereiken, mensen raken met mijn stem en interpretatie van de muziek. Maar ik voel me ook extra kwetsbaar, omdat ik een stuk van mezelf laat zien via de muziek die ik zing/maak. Iets prachtig om te mogen ontdekken dat dit binnen mijn mogelijkheid ligt, maar ook hier een oefening in het creëren van veiligheid voor mezelf.

​Als dit is wat ik hier op aarde mag komen doen, zingen, muziek maken, klanken produceren en daarmee van betekenis kunnen zijn voor mensen; dan ben ik zeer dankbaar.

Muziek en zingen geeft me een poort om naar binnen te keren, in mijn lichaam te zakken en korter bij mezelf te komen. Door te zingen, vanuit een juiste ademhaling, word ik bewust van mijn lichaam. Deze bewustwording gaf me de aanzet om verder te exploreren en voor mijn lichaam (mijn instrument) te zorgen. Via yoga en meditatie vind ik rust en beweging waar nodig, het blijft een mooie wisselwerking (in vorige blogs sprak ik al hoe yoga me als zangeres en muzikant helpt).

Muziek geeft me ook een poort naar vrijheid. Tijdens ecstatic of goa dance mijn lichaam laten bewegen op muziek, soms heel traag, dan explosief, letterlijk de spanningen eruit springen. Dit jaar mocht ik ontdekken hoeveel deugd me dat doet, dansen –  like no one is watching – op blote voeten, in contact met de aarde en daardoor met mezelf. Ook in muziek maken en zingen vond ik meer vrijheid, (niet volledig) weg van in noten en harmonieën denken, exploreren met mijn stem, improvisatie. Die klanken laten komen zonder denken, brengen me ook terug naar binnen, via de resonanties.

​Dit jaar mocht ik een groeiproces ervaren; via muziek, via de natuur, via ceremonies , via lessen, via therapie, via liefhebbende personen rond mij, kon ik meer in mijn eigen kracht gaan staan, vertrouwend op mijn eigen waarde. Van daaruit mijn intentie voor het komende jaar, dat ik vanuit mezelf sterk in de wereld mag staan en dit met liefde kan uitdragen. Vanuit zachtheid naar mezelf, naar mijn omgeving. Mensen kan inspireren met muziek, korter bij zichzelf brengen via de zangcoaching, een publiek kan raken met mijn stem.
​

​Met als hoogtepunt van uiting mijn performance ‘Connection’ op 7 mei 2020. Hoe meer ik studeer aan de muziek die ik ga zingen, hoe dieper ik hem voel zakken en hoe meer raakvlakken ik vind. Dit brengen voor publiek, naast teksten van Virgina Woolf die mijn liefde voor vogels en het pad van het leven uitspreken, vind ik ontzettend spannend, maar het voelt ook heel juist 🙂

Eind september, de eerste drukke – vaak stressvolle – weken van het nieuwe schooljaar zijn gepasseerd. Nu is er ruimte om terug te kijken op de fijne evenementen en om doelen uit te zetten voor dit gestarte jaar.

​Na twee maanden te kunnen werken van thuis uit (de privélessen liepen door in de zomer), tijd om nieuw repertoire te studeren en ook zeer welkome vakantiedagen te hebben gehad; was het eind augustus terug in het schoolsysteem springen. Mijn gevoel om terug te starten was dubbel, fijn om mijn collega’s en leerlingen terug te zien, maar ook veel weerstand voor de stress, terug in een structuur moeten passen. Nu de leerlingen allemaal geplaatst zijn, zij ook blij zijn me terug te zien en met een big smile het klaslokaal verlaten, is die weerstand verdwenen.
Deze maand kreeg ik de kans om op verschillende evenementen mezelf te tonen als zangeres en muzikant.

​Zo zong ik op 1 september de artiestenmis in de basiliek van Hasselt. Enkel een korte repetitie met organist Isabella Bikkembergs voor de aanvang van de mis en dan klaar om de mooie muziek van Wagner, Bach en Fauré te laten klinken. Zingen in de akoestiek en atmosfeer van de basiliek of kathedraal, geeft me extra input om deze muziek te vertolken. De lovende reacties van de aanwezigen deed mijn muzikantenhart groeien 🙂

​

In het kader van mijn afstudeerproject (Verbinding, april 2020, zie andere blogtekst) geef ik huiskamerconcerten. Zo’n eerste concertje mocht ik op 7 september geven in de gezellige ‘huiskamer’ bij All about Eve. – All about Eve is een conceptstore met natuurlijke huidverzorging en cosmetica, gecombineerd met een zaakje waar je superlekker vegan gerechten kan eten. –


​Spannend vond ik dat wel, de groep mensen gaan toespreken en vertellen over mijn project, de (pop) liederen zingen die mij raken en waar ik verbinding mee voel. Maar ik genoot van elk moment dat ik kon delen met dit fijne publiek.

​Een week later kon ik ditzelfde programma van het huiskamerconcert, aangevuld met extra covers, gaan zingen op de kleine ring van Hasselt tijdens autoloze zondag. Langs ‘de langste veggietafel’, een initiatief van EVA Limburg, mocht ik mijn muziek zingen voor de voorbijgangers en de mensen die hun lekkere vegetarische maaltijd aten aan deze tafel. Diezelfde avond zong ik ook nog tijdens de mantra avond georganiseerd door Tine Peeters. Tijdens zo een mantra cirkel worden verschillende mantra’s eerst voorgezongen en dan met de hele groep samen gezongen. Dit geeft een heel verbindende energie, met jezelf en met de groep door het samen zingen van de teksten in het Sanskriet. Ik ben heel dankbaar dat dit de afsluiter mocht zijn na de drukke weken.

​Het was extra druk de combinatie van de podium kansen, naast het werken als coach en leerkracht. Maar het gaf me ook veel energie, dit is wat ik graag doe; zingen voor publiek, de mensen raken met mijn stem, in welke muziekstijl dan ook. Ik voel dat er steeds meer vrijheid in mijn stem komt, improviseren en mijn stem laten klinken zoals ze komt, geeft me zo een gevoel van vrijheid en van kracht, wat ik steeds meer wil gaan ontdekken en ontwikkelen. Deze bevrijding van mijn stem is ook een grote meerwaarde voor mijn klassieke repertoire, waardoor ik met meer expressie kan zingen.
Daarmee is mijn doelstelling voor dit schooljaar gezet, de kracht en energie vinden in mezelf. Om de combo (studeren – werken) vol te houden, ook neen te kunnen zeggen en daardoor  ja aan mijn eigen gezondheid. Blijven werken aan de integratie van mijn stemtechniek gecombineerd met de vrijheid. Een vrijheid die ik ook in mijn dagelijkse leven wil toepassen vanuit mijn eigen kracht. Klaar voor een schooljaar vol ontwikkeling, persoonlijk, als leerkracht en als muzikant.

​Na een druk schooljaar vol lesgeven, studeren en zingen, was het tijd voor vakantie. Voor deze zomer zocht ik naar een yoga stage als (gedeeltelijke) invulling van mijn soloreis, op een zonnige Europese bestemming aan de zee. Met de “yoga et voix” stage op het Griekse eiland Egina, vond ik veel meer dan ik had kunnen zoeken.
Deze blog schrijf ik vanop het balkon van mijn studio (voor deze 4 dagen) op het eiland Agistri, met zicht op de ondergaande zon op de zee. Intense gelukkige emoties ervaar ik deze moment, niet alleen door hier op dit paradijsje te zitten, maar ook door de voldoening die ik ervaar na de gevolgde stage.

Elke ochtend een sessie yin yoga van docente Laureanne, gaf me de verbinding met mijn lichaam op een krachtige maar zachte manier. Wat een ontdekkingen tijdens de lessen boventoon zingen! Docent Iannis leerde me mijn stem als instrument op een andere manier te bekijken. Het dagelijkse klankbad dat we kregen doordat Iannis onze stemmen zo samen te liet klinken dat we veel boventonen konden horen. En het meest keek ik dagelijks uit naar de workshop improvisatie en chansons du monde bij docente Claire. Het plezier dat ik mocht ervaren door de vrijheid te vinden in mijn stem tijdens het improviseren. Ook kwam er elke workshop een nieuw wereldlied bij, Frans, Arabisch, Grieks en Afrikaans lieten ons reizen naar andere bestemmingen.

​Maar deze enthousiaste gevoelens had ik niet aan het begin van de stage. Alles in het Frans was veel moeilijker en vermoeiender dan ik me had voorgesteld. Daardoor waren de lessen extra intens doordat mijn concentratie ook naar de taal moest gaan. Ik was zo blij als ik tijdens de namiddag siësta op mezelf kon zijn en gaan zwemmen in de zee, want het constant in de Franse groep zijn vroeg heel veel energie. Na 2 dagen maakte ik de klik om ervoor te gaan, erin te duiken en alles op te nemen. De openheid en geduld in de groep van 5 dames en 3 teachers was een grote steun.
​

Alles wat ik tijdens deze 5 daagse stage geleerd heb, mocht tot uiting komen tijdens een avondje zingen in de bar waar plaatselijke muzikanten wekelijks samen komen om te musiceren. En wat was dat dan, dat ik geleerd had, vroegen mijn mede stagiairs toen ze me eerst vol verwondering Fauré hoorden zingen, popsongs met 2de stem en samen improviseren met Iannis, Claire en Laureanne.

Wel ik weet hoe te zingen en hoe mijn stem juist te gebruiken, hoe een lyrisch lied te interpreteren. Maar ik zocht naar vrijheid, meer variatie (zonder vibrato, resonanties) in mijn stem, durven! En dat vond ik, stoppen met denken altijd mooi te willen zingen of de juiste noten te zingen. Mijn stem laten vloeien zoals het komt, van binnenuit, expressief naar buiten. In lyrische (klassieke) muziek zal ik nog steeds denken aan juiste noten zingen, maar ook daar wil ik graag deze vrijheid meer gaan exploreren.

​Wat een energie en kracht dat ik heb mogen ontvangen op zo een korte tijd. Het exploreren, letterlijk bevrijden.  Het contact met de natuur was er al tijdens het dagelijkse zwemmen in zee, maar was nog veel sterker tijdens een bewuste wandeling en meditatie in een oude olijfboomgaard. Souvenirs die ik graag meeneem naar mijn dagelijkse leven thuis, maar nu eerst nog genieten van een enkele dagen Griekse zon en ontwaken en gaan slapen met het geluid van de golven van de zee.
​

Nog steeds nagenietend van de verbindende en inspirerende muziek, dans en poëzie performance, waar ik als zangeres en gitariste deel van kon uitmaken. Met mijn voeten in het water aan de vijver van de Japanse tuin, musicerend terwijl de dansers 1 voor 1 of in duet, met mij in dialoog gingen.
Toen Yentl van AYU compagnie me contacteerde met de vraag om hieraan mee te werken, was mijn antwoord meteen ja. De prachtige setting in de Japanse tuin, samenwerken met topdansers en muzikanten. Maar ook onzekerheid, ik zou serieus uit mijn comfortzone moeten komen, geen partituur, improviseren en inspelen op wat er rond mij gebeurt. 
Graag ging ik deze uitdaging voor mezelf aan en ging ik op zoek naar ‘kapstokken’ (bestaande klassieke muziek/popnummer/mantra) van waaruit ik kon gaan improviseren gedurende 45 minuten.  Ik ontdekte dat ik deze manier van vrij muziek maken, zingend en spelend heel fijn vind, bevrijdend. Het blijft moeilijk om de klassieke structuur los te laten, maar als ik mijn flow vind, reageert mijn stem op de gitaar en vice versa. Een ontdekking die ik graag nog verder uitbouw, combinatie klassiek zang en gitaar, want daar ligt mijn scholing maar ook mijn sterkte.
De dag van de performance heb ik als heel verrijkend ervaren; kennismaken met de 3 dansers, medemuzikant en verteller; voor het eerst samenkomen. Het vertrouwen in zichzelf en in elkaar dat het we samen iets moois gaan creëren. Dat zorgde ervoor dat ook ik het vertrouwen had in mezelf om me als muzikant te tonen. Voetjes aardend in het water hielp ook 🙂
Mijn (groot) afstudeerproject draait om verbinding, mijn zoektocht daarnaar, hoe alles in beweging is in ons leven. Ik vond de performance van vrijdag daar zo een mooi voorbeeld van. Letterlijk de beweging in de prachtige dansen die ik heb mogen aanschouwen. Hoe ik verbinding kon maken met mezelf, mijn stem, de natuur, met de anderen. Dit smaakt naar nog! ​
​

Als kind denk je niet te veel na, je volgt je eigen lichaam. Als je zin hebt om te spelen, doe je dat, als je zin hebt om te dansen, doe je dat, als je lichaam aangeeft te rusten, doe je dat. Als opgroeiende tiener werd ik me meer bewust van mijn lichaam, het in conditie willen houden door de zwemlessen en trainingen, confrontatie met mijn lichamelijke grenzen in de balletles.



Ik herinner me vooral de voldoening na de inspanning en het gelukkig zijn door het bewegen.Later kwam de haat/liefde verhouding met mijn lichaam, het veranderen door de hormonen, levensstijl. Volgens mijn hoofd paste mijn lichaam niet meer binnen het ‘ideaalbeeld’. Me goed voelen met mijn lijf dat me gegeven is, kwam pas na de acceptatie. Mijn lichaam is niet wie ik ben, maar wel mijn klankbord waarnaar ik mag luisteren en zorg voor dragen, uit liefde.

Als muzikant word ik ook geconfronteerd met mijn lichaam, gespannen spieren in mijn bovenrug en schouders, door de houding tijdens urenlang gitaar studeren. Eerst was er een gevecht, blijven doorgaan, lapmiddeltjes voor die pijnlijke nek, schouders en rug. Nu probeer ik te zorgen voor mijn lichaam via ontspanning wanneer nodig, oefeningen voor bewegelijkheid en kracht, zodat ik in een goede houding gitaar kan spelen.

Als zangeres ging dat bewustzijn van mijn lichaam nog een stap dieper (letterlijk, door het gebruik van bekkenbodemspieren ;)) . Ons instrument zijn niet enkel die kleine stembanden, het is ons hele lichaam dat we bespelen als een instrument. Als ik het vergelijk met een gitaar, zijn onze stembanden de snaren, ons lichaam de klankkast. Zonder een goedgebouwde body van de gitaar, klinken die snaren niet. Als er geen connectie is tussen ons lichaam en de stembanden, kunnen de klanken niet resoneren.

In een eerdere blogtekst schreef ik al over de wisselwerking tussen yoga en zang, daar wil ik nu nog eens op terug komen. Hoe langer ik bezig ben met yoga en me er meer in verdiep, hoe meer verbinding ik vind in mijn leven en als zangeres. Yoga leert me focussen, leert me te aanvaarden wat is, geeft me lichamelijke kracht maar leert me ook loslaten, leert me zijn.

Mijn eerste benadering naar zang was vrij technisch en instrumentaal, vanuit het denken en analyseren. Nu mijn zangtechniek steeds verder vordert, kan ik gaan vertrouwen op mijn lichaam en gaan voelen. Deze techniek blijft zeker een belangrijk onderdeel als ik zing, maar daarnaast mag ik het soms ook loslaten, de lucht laten stromen, voelen dat de klanken van diep binnen in mij komen en zo vol overgave muziek maken.

​Hoe mooi is het als je met je lijf dat je gekregen hebt, kan doen wat je graag doet EN als je door wat je graag doet, verbinding vindt met je lichaam. Hiervoor ben ik een dankbaar persoon, dat ik dit mag ervaren in mijn groeiproces. Laten we dansen, zingen, lachen, … genieten van onze aanwezigheid in het hier en nu.

​Als gitariste is het nooit mijn doel geweest om concertgitarist te worden, ik geef mijn passie voor het instrument graag door via het lesgeven. Daarnaast hou ik er nog steeds van om in mijn coconnetje te zitten en mijn favoriete gitaarmuziek te spelen.

​Als zangeres wil ik wel op dat podium gaan staan, het publiek raken met mijn stem en muziek waarin ik me persoonlijk kan uitdrukken. Mijn masterstudie in Mons brengt me weer dat stapje dichter bij het podium. Nieuwe muziek leren zingen en brengen, zowel in de individuele zangles als tijdens de les kamermuziek. Via kleinere klasconcerten en openbare concertproeven, podiumkansen krijgen en ervaring opdoen. Ook onderdeel van het behalen van een masterdiploma is een thesis schrijven of een interdisciplinair artistiek project realiseren. Lang moest ik niet denken over welke keuze ik hierin zou maken, zoals gezegd, wil ik als zangeres op het podium staan.

Toen ik 7 jaar geleden begon aan een bacheloropleiding in zang, wou ik in de opera zingen. Aan het conservatorium van Maastricht kreeg ik via de operaklas, de kans hierin ervaring op te doen. Het was een erg grote stap voor mij om een rol te spelen op het podium. Gaandeweg lukte me dit steeds beter en ging ik het ook echt leuk vinden om de aria te zingen én te spelen. Maar de meeste verbinding voel ik bij het lied, een gedicht op muziek gezet. Gedichten over natuur, liefde, het leven met zijn mooie en minder mooie kanten. Zo wil ik als zangeres de vertolker zijn van de tekst, die door de muziek zo rakend klinkt.

Vandaar dat mijn programmakeuze voor het concert (artistiek project) 2 liedcycli zijn: “Wesendonck lieder” van Richard Wagner en “To be sung upon the water” van Dominick Argento”. In beide liedcycli komt het thema natuur aan bod, en een vergelijking met de zin van ons bestaan.  Als ik zing roept de tekst ook vele beelden in me op, daarom ga ik samenwerken met een graffitikunstenaar om deze beelden tot leven te laten komen.

​Concreet ga ik dit concert uitvoeren in het voorjaar van 2020, éénmaal in het historische stadhuis van Hasselt en éénmaal in Brussel/Wallonië, als mijn proef voor het project. Om het project financieel haalbaar te kunnen maken, de vergoeding van muzikanten en kunstenaar, drukwerk,… ga ik in het jaar 2019 huiskamerconcerten geven, waarin ik lichte muziek zing en mezelf begeleid op gitaar. Zo creëer ik voor mezelf  kleine podiumkansen, en bouw ik mijn ervaring hierin op, om in april 2020 vol vertrouwen op het podium te gaan staan.