Mijn muzikale honger voeden

​

​Deze zomer was er geen grote verre reis voor mij, thuis genoten van de rust, een aantal enthousiaste leerlingen mogen ontvangen en plezier gemaakt in eigen stad. Ook ging ik er even tussenuit tijdens leuke citytrip en heb ik me 10 dagen muzikaal laten onderdompelen op het Orlando festival.






Tijdens dit Orlando festival heb ik mogen deelnemen aan de masterclass zang bij Axel Everaert. Ik had er zo’n zin in om nog eens 10 dagen intensief met mijn stem bezig te zijn en les te krijgen van de docent die me al zoveel bijbracht. Alle verwachtingen werden ruimschoots ingelost, 10 dagen optrekken met gelijkgestemden, intensief werken, geconfronteerd worden (“contra do, neen dat kan ik niet” 3 dagen later een contra ut op het concert), de interessante concerten mogen meemaken. En ik kan nog blijven doorgaan dat dit een topervaring was 🙂
Daar, tussen de oude muren van de abdij, vond ik terug hoe graag ik zing en hoe groot die honger is om bij te leren. Als ik op het podium sta en zing, verdwijnen alle zorgen en gedachten; hetzelfde gelukkig gevoel als ik ervoer tijdens mijn reis in Bali. De drang om hiermee verder te gaan was weer helemaal aangewakkerd en groter geworden. Sinds ik 3 jaar geleden afstudeerde als bachelor voelde ik dat ik nog niet op mijn eindpunt was. Ik bleef thuis wel zingen, lesgeven, ontwikkelen, maar de drang bleef om uit te zoeken hoever ik kan gaan. Daarom besloot ik deze masterclass te volgen en dat is mijn beste beslissing geweest. Het voelde heel duidelijk dat ik daar op mijn plaats was en dat het deze weg is die ik wil inslaan.
Daar, tijdens het wandelen in het park rond de abdij, ontstond het idee om de master klassieke zang te gaan studeren in Mons, bij professor Everaert. Wat me vorig jaar tegenhield om in Leuven of Antwerpen te gaan studeren, ik wil mijn master bij hem afronden. Axel laat me zijn wie ik ben en haalt zo het beste in me naar boven. Zowel zangtechnisch als het zijn van een zangeres op het podium.
De studie ‘en français’ zal een uitdaging zijn, evenals het lange reizen heen en weer. Maar de energie die vrijkomt bij het wandelen door de pittoreske stad en het zingen in het karaktervolle conservatorium, maakt alles goed. En dankzij het geloof en steun door mijn familie en vrienden, vind ik ook moed om ervoor te gaan.
Tijdens de treinreis naar Bergen las ik deze tekst in het nieuwe boek van Eva Daelman, ‘omdat het kan’; voor mij de bevestiging dat ik een juiste keuze heb gemaakt.
“It doesn’t interest me what you do for a living. I want to know what you ache for – and if you dare to dream of meeting your heart’s longing. It doesn’t interest me how old you are. I want to know if you will risk looking like a fool – for love – for your dreams – for the adventure of being alive.”

---