Ik kan stromen als een bergrivier, soms onstuimig, wild over de rotsen heen; andere momenten kabbelend of stilstaand. Op de ene plaats helder en ijskoud fris; de andere plek is warmer en troebel.

Als ik dacht over hoe ik mezelf ervaar en wat er deze weken op mijn pad komt, kwam het beeld van de bergrivier in het bos in Bordogna, waar mijn partner en ik deze zomer een heerlijke tijd beleefden. We konden er vertragen en dicht bij de natuur zijn. Daardoor kon ik ook korter bij mezelf komen.
​Mijn dag kunnen starten aan de rivier, het koude water voelen over mijn voeten, handen en gezicht, het was energie die binnenkwam via mijn lijf, tot in mijn hart en ziel. 

Het basic / wild kamperen brengt me veel, vooral die verbinding met mezelf, mijn lichaam en mijn visie hoe ik wil leven. Al wat ik leerde, wil ik dan meteen allemaal kunnen toepassen als ik thuis ben. Maar dat lukte moeizaam, en ik wist er geen weg mee hoe ik terug die verbinding kon voelen en voeden. Nu zie ik, dat ik zelf de steentjes legde die mijn stroming deed stilvallen. 

Ik herken dat ik meteen alles goed wil doen, en anders begin ik er niet aan. Ook zie ik dat ik mezelf klein hou, het vertrouwen in mezelf soms nog mis om groots te verlangen en te leven naar mijn visie. Om te geloven dat ik hier helemaal mag zijn, met mijn verhaal, mijn stem, mijn muziek en met dat wat ik wil bieden. 

Deze dagen werd ik hierin uitgedaagd en nu zie ik de uitnodiging die aan deze ervaringen hangt. Deze week mocht ik zingen op de 7 jaarlijkse Virga Jessefeesten in Hasselt, de vergoeding is niet groot maar ik zag het als een kans om meer mensen te kunnen bereiken in eigen stad. (Nu zie ik: hier begint het al, mijn vertrouwen en hoop ligt bij de organisatie en het publiek, dat ze reclame zullen maken, dat er vele mensen in hun zalen zullen zitten. + ik mag mezelf naar waarde schatten)

De eerste avond waren er 7 mensen, de tweede avond was er 1 iemand buiten de enkele mensen van de organisatie. - Die avond zong ik na een strijkerstrio, wie hun publiek na afloop meenam naar buiten; wat mij in een bijna lege ruimte achterliet- Vroeger zou ik zijn weggelopen of er zou muzikaal niets meer uitkomen. Hierin zie ik mijn groei dat ik ben blijven staan en me geamuseerd heb mijn muziek te zingen, de aanwezigen waren geraakt en helemaal mee in mijn verhaal. Dit maakte veel goed en gaf me ook moed.

Het had ook een pijn geraakt - ik doe er niet toe of ik ben niet goed genoeg - maar dit is iets oud waar ik doorheen ben; ik wil niet meer in dit verdriet wentelen. Hoe kan ik van hieruit leren en groeien?

Ik ben het waard om gehoord en gezien te worden, ik mag hele zalen vullen met publiek dat zich laat raken door mijn stem en muziek. 
Zoals de rivier mag en kan ik gaan stromen, gaan glinsteren waar het zonlicht raakt en helder Zijn.

In oktober gaf ik het releaseconcert van mijn plaat "The Storyteller"; het werd een mooi verhaal, waar ik genoot van het brengen van mijn muziek en in verbinding gaan met het aandachtige publiek. Zij waren zo vervuld en enthousiast, dat het me inspireerde en motiveerde om meerdere concerten te geven van "The Storyteller".  

Dit voorjaar had ik 2 concerten gepland, hiervoor zou ik een mooie en akoestiek goede ruimte huren, waar ik jou graag kon ontvangen. Na maanden van plannen, reclame maken, mezelf en de evenementen zichtbaar maken; is er enkel een handvol inschrijvingen. Het concert in Sint-truiden annuleerde ik al eerder, vandaag hakte ik de knoop door om ook het concert in Heusden te annuleren. 

Het is met pijn in het hart dat ik deze keuze maak, want ik wil graag meer mensen bereiken met mijn verhaal en mijn lied. En toch voelt dit de juiste beslissing, want het bezorgde me de afgelopen weken stress en onzekerheid. Door de kleine interesse werd ik getriggerd in pijnpunten als 'niet goed genoeg zijn' en 'niets te bieden hebben'. Hier verloor ik energie aan, energie die ik graag geef aan de dingen die wel stromen. 

Zo dankbaar ben ik voor de stroming in de zangcirkels en klankceremonies die ik mag geven in The secret Garden. Deze voorbereiden en begeleiden geeft me energie, mede dankzij de erkenning die ik ervoor krijg.
​Er is een wisselwerking, een connectie tussen mezelf en de mensen die ik bereik, dit geeft energie. ​

​Er is een vertrouwen in mij, een zachte kracht, die niet 'opgeeft', enkel keuzes maakt voor datgene wat op dit moment goed voelt. Zodat er ruimte komt voor een andere / nieuwe stroming. 

​Seizoensrituelen en hun kracht leerde ik kennen via Maarten en Hedwig van Vanzelf natuurlijk www.vanzelfnatuurlijk.be/seizoensrituelen/
​Zij delen hun kennis over de seizoensovergangen en bieden een ritueel aan, wat je kan doen om dit nieuwe seizoen te verwelkomen, te eren en te vieren. Hier ben ik hen zo dankbaar voor!

Zelf deed ik de afgelopen jaren een heel aantal van deze rituelen, alleen of samen met mijn partner. Steeds word ik ontroerd, door de verbinding die ik maak met mezelf en spirit. Dankbaar ben ik voor die momenten van stilstaan bij de energie die de natuur ons toont en van hieruit in beweging gaan.

Met het voorbereiden van de klankceremonie van 11/2, kwam het idee om de intentie van het seizoensritueel van Imbolc mee te nemen in de ceremonie. 
Hier werd ik zo blij en enthousiast van dat het idee kwam om voor elke seizoensovergang een klankceremonie te plannen. 

De zaadjes die geplant zijn bezitten voeding hoe ik mezelf wil tonen en naar buiten wil komen. Op een authentieke manier, geaard en uitsprekend wat voor mij belangrijk is. Met aandacht voor het evenwicht tussen mezelf tonen en dicht bij mezelf blijven. ​

De herfstwind neemt me mee in beweging en ik word uitgenodigd om in de (kleine en grotere) bewegingen die ik maak, rust en gronding te vinden. 

Zoals jullie al lazen kwam mijn plaat uit eind oktober en was er het   releaseconcert in de Clarenhofkapel. De stress en adrenaline die hierbij kwam kijken, maakten dat ik moeilijk kon 'stil vallen'; zakken in de leegte.
​Dit had zijn uiting in vluchtgedrag en altijd 'aan staan'. Dankzij een danssessie 5 ritmes met mijn groep Baskuul, kon ik helemaal in mijn lijf zakken en ontladen. Niet via rust zoals ik dacht nodig te hebben, maar door te bewegen, vol overgave. Dit was zo'n geschenk voor mijn lichaam en mijn zijn, waardoor ik daarna wel die rust kon ingaan. 

In die gronding ontstond ruimte om een volgend project vorm te geven.
Momenteel volg ik mijn laatste jaar (van de 4-jarige opleiding) lichaamsgerichte therapie & sjamanisme. Dit traject heeft me als mens enorm gevoed, bedding gegeven voor mijn groeiproces, en nog zoveel meer waar ik dankbaar voor ben. (misschien iets voor een volgende post :)) 

Daarnaast groeit het laatste jaar mijn verlangen om ook als therapeut te werken met mensen. Dit vind ik heel spannend en dat zorgt ook voor een onrust die in mij leeft.  Tijdens een sessie werd helder wat daaronder ligt: mijn angst om niet goed genoeg te zijn; en om met het de woorden van mijn therapeute te zeggen: "Er zullen mensen zijn die u niet goed genoeg vinden." Dat was een moeilijke om binnen te laten komen, blijven ademen en contact maken met mijn centrum. Een uitnodiging om te voelen dat ik ook dan  blijven staan en te doen waar mijn hart naar roept. 

Toch zit er een weten en vertrouwen in mezelf dat er iets in mij klaar is om die ruimte te bieden aan mensen en hun proces, dat ik ondersteunend kan zijn voor hun groeien. 

Dit vertrouwen werd meer verankerd doordat enkele mensen thuis verschenen met de vraag voor lichaamsgerichte therapie - hoewel ik dit nog niet uitstuurde/ bekend maakte -. Na een eerste "help, en nu?", waarmee ik te rade ging bij mijn supervisor; was en is er veel dankbaarheid voor hun vertrouwen in mij. Dat ook ik die kans krijg om te oefenen in het therapeutschap. En ik geniet, dit werk geeft me energie, blijven oefenen in aanwezig zijn bij mezelf in contact met de ander. 

Dat was ook de start van echt werk maken van op zoek gaan naar een praktijkruimte - want therapie geven in de living, dat komt toch wel heel erg dichtbij. Mijn zoektocht was vruchtbaar, sinds half november huur ik een ruimte in het centrum van Hasselt. En dit is ook een geschenk dat onze thuis terug volledig onze thuis is, zonder praktijkvoering in de living. 

In de kazerne van Herkenrode, ben je welkom in mijn ruimte voor zangcoaching, gitaarles en ook lichaamsgerichte therapie. 

Sinds ik een aantal jaren geleden de ruimte van de Clarenhofkapel te Hasselt heb ontdekt via een concert; wist ik, hier geef ik ooit een concert. Dat weten werd bevestigd die avond, wanneer ik mijn stem, mijn gitaar en mijn drum liet klinken in de ruimte die vroeger een kapel was.
Geraakt worden door mijn lied dat klonk, was zo'n mooi geschenk na alle inspanning die voorafging aan daar mijn plaats nemen op het podium. 

Ik organiseerde dit concert volledig zelf, van het creatieve proces tot de aankleding van de ruimte, organisatie en de  ticketverkoop. Zonder steun en hulp van mijn partner, vrienden en familie, was dit niet mogelijk geweest.
Zo waren er de overwegingen over het bedrag van de inkomprijs; de vraagstukken hoe ik de mensen ga bereiken om hen op de hoogte te brengen van dit concert.

Geïnspireerd werd ik door Lina om na te denken over de aankleding van de ruimte, zodat dit een gezellig podium werd, waar ik me thuis voel, van waaruit ik me wil tonen. Dankbaar hoe dat vorm heeft gekregen van het uitdenken tot het creëeren. 

Het creatieve proces van hoe vertel ik mijn verhaal, via woorden en mijn muziek. Hoe neem ik mijn publiek mee, hoe kwetsbaar stel ik mij op? 
​

Een naam voor mezelf als muzikante, het is niet iets waar ik naar zocht.
Ik voelde eerder een weerstand om een artiestennaam te 'maken'. Er zat het idee in mijn hoofd (onbewust) dat een nieuwe naam aannemen als artiest, oneer zou aandoen aan mijn geboortenaam. 

Ik ben dankbaar dat hierin een shift mocht plaatsvinden, dat ik een naam mocht ontvangen in mijn gedachten en hier ook heel blij van word. Hieronder deel ik met jullie het verhaal van mijn naam. 

Tijdens het opleidingsblok "Bondingtherapie" op Agape, kwam er na het emotioneel lichaamswerk een gevoel van ruimte in mijn lichaam en hele zijn.
Door te duiken in mijn emoties en ze in deze veilige setting te kunnen uitten, was er plaats gemaakt voor verlangens die nu zichtbaar werden. 

In de meditatie (no-dimension van Osho), waarin we oefenen om in ons centrum te blijven en van daaruit in de wereld te staan, kwam het verlangen naar boven om mezelf een naam te geven. Een naam die past bij hoe ik mezelf, als zangeres, wil tonen in de wereld. Openheid, zachtheid, melodisch; en met een connectie met mijn geboortenaam. 

Nele komt van 'Cornelia'; deze naam betekent vermoedelijk 'de gehoornde' wat duid op kracht - naar de dieren met hoorns. Ook vond ik een connectie met de Latijnse betekenis, welke 'horen' betekend. Dit resoneert ook, als zangeres word ik gehoord.

​De klank van 'Nelia' resoneert iets in mij, net zoals de klank van 'Mae'. Welk een lettergreep is uit mijn familienaam, en op die manier de connectie met mijn geboortenaam maakt. 

​

Ik kreeg de vraag of ik ook stembevrijding geef, en zo ja, dan wou deze vrouw dat heel graag bij mij volgen. (zo dankbaar voor dit enthousiasme!)
Dit maakte iets in mij wakker, een inzicht dat ik via stembevrijding mijn 2 passies kan combineren. 

Mijn eerste passie, muziek en zingen, het ontdekken van mijn eigen stem en deze naar buiten laten komen. Via mijn klassieke opleidingen en daarnaast het exploreren van verschillende muziekstijlen en vrij zingen, heb ik een bagage waaruit ik kan putten om mensen in zangcoaching te begeleiden. 
Mensen in contact brengen met hun stem, via hun adem; hen laten zingen en het plezier hierin vinden, dat geeft me voldoening. 

Via het zingen en zangcoaching geven, kwam mijn interesse voor lichaamswerk en therapie. Doorheen mijn opleiding - lichaamsgerichte therapie & shamanisme - is er een passie gegroeid voor dit vak. Via lichaamswerk zoals bio-energetica en authentic movement, kwam ik zelf meer in contact met mijn lichaam en leerde ik wat mijn spanningen me komen vertellen. Steeds meer krijgen we tools hoe we kunnen kijken naar onze potentiële cliënten, door hun lichaam te laten spreken. 

Dit is het beeld dat ik heb van stembevrijding; via lichaamswerk in contact komen met het lichaam, spanning in beweging brengen. Jezelf leren gronden en reguleren en van daaruit stem laten ontstaan. Of door stem te geven, je jezelf kan reguleren en spanning in beweging kan brengen. 

Ik heb al mogen ervaren dat ik dit aan mensen kan bieden, dat ik een veilige ruimte kan creëeren waarin alles mag zijn. Dat hun stem vrij mag gaan klinken, begeleid door drum. Dit geeft me vertrouwen en motivatie om de praktijk van stembevrijding verder te onderzoeken en onderbouwen; zodat dit met zorg voor mezelf en cliënten, in mijn aanbod kan toegevoegd worden. 

In mijn laatste blogbericht deelde ik over mijn laatste opnamedag, ik was zo trots en keek ernaar uit mijn muziek met jullie en de wereld te delen.

Enkele weken later kwam de afgewerkte versie van de masterstudio binnen, klaar om naar de perserij te gaan. Ik was blij want zoals gehoopt en gepland zou mijn plaat aan het einde van dit jaar nog het levenslicht zien.

​Maar het ontwerp van de cover laat op zich wachten en hierdoor staat mijn project nu on hold. 

Na een periode van frustratie en me zorgen maken rond de vertraging van de release - ik wil de mensen die mijn crowdfunding steunden niet te lang laten wachten - voel ik nu meer rust, dankzij de connectie met de cyclus in de natuur.

Mijn project heeft meer tijd nodig, nog eerst een herfst en een winter voor het volledig tot zijn bloei naar buiten kan komen in de lente. 

In de herfst kan ik voelen dat er ruimte komt voor de vraag "wat wil ik met mijn album en met de cover?". Door me afhankelijk en afwachtend te voelen van externen, word ik uitgenodigd om na te denken over hoeveel ik laat afhangen van een ander. Het werd me duidelijk dat ik mijn project - wat ik gedroomd, gebaard en gevoed heb - voor de vormgeving niet uit handen wil geven. Vertrouwend op de expertise van de grafisch kunstenaar/vormgever, wil ik afstemmen en samen creëeren.  

Met het afwachten, boden zich ondertussen nieuwe opties aan. Een kans op een mooie samenwerking, welke ook meerdere van mijn dromen in vervulling zullen brengen. Ontzettend dankbaar voor deze ontmoetingen en het brainstormen, die terug beweging brengen in het project van the Storyteller. 

Ik geef het tijd in de winter, om te rusten, om tijd te nemen mijn wens en concept helder te krijgen. Om praktisch alles naast elkaar te leggen en zien of het project haalbaar is. Kiempjes die geplant zijn zullen voeding krijgen, zodat ze in de lente kunnen groeien en naar buiten komen. 
Wanneer de bloesem in volle bloei staat, zal mijn muziek kunnen klinken in verschillende huiskamers.