De herfstwind neemt me mee in beweging en ik word uitgenodigd om in de (kleine en grotere) bewegingen die ik maak, rust en gronding te vinden. 

Zoals jullie al lazen kwam mijn plaat uit eind oktober en was er het   releaseconcert in de Clarenhofkapel. De stress en adrenaline die hierbij kwam kijken, maakten dat ik moeilijk kon 'stil vallen'; zakken in de leegte.
​Dit had zijn uiting in vluchtgedrag en altijd 'aan staan'. Dankzij een danssessie 5 ritmes met mijn groep Baskuul, kon ik helemaal in mijn lijf zakken en ontladen. Niet via rust zoals ik dacht nodig te hebben, maar door te bewegen, vol overgave. Dit was zo'n geschenk voor mijn lichaam en mijn zijn, waardoor ik daarna wel die rust kon ingaan. 

In die gronding ontstond ruimte om een volgend project vorm te geven.
Momenteel volg ik mijn laatste jaar (van de 4-jarige opleiding) lichaamsgerichte therapie & sjamanisme. Dit traject heeft me als mens enorm gevoed, bedding gegeven voor mijn groeiproces, en nog zoveel meer waar ik dankbaar voor ben. (misschien iets voor een volgende post :)) 

Daarnaast groeit het laatste jaar mijn verlangen om ook als therapeut te werken met mensen. Dit vind ik heel spannend en dat zorgt ook voor een onrust die in mij leeft.  Tijdens een sessie werd helder wat daaronder ligt: mijn angst om niet goed genoeg te zijn; en om met het de woorden van mijn therapeute te zeggen: "Er zullen mensen zijn die u niet goed genoeg vinden." Dat was een moeilijke om binnen te laten komen, blijven ademen en contact maken met mijn centrum. Een uitnodiging om te voelen dat ik ook dan  blijven staan en te doen waar mijn hart naar roept. 

Toch zit er een weten en vertrouwen in mezelf dat er iets in mij klaar is om die ruimte te bieden aan mensen en hun proces, dat ik ondersteunend kan zijn voor hun groeien. 

Dit vertrouwen werd meer verankerd doordat enkele mensen thuis verschenen met de vraag voor lichaamsgerichte therapie - hoewel ik dit nog niet uitstuurde/ bekend maakte -. Na een eerste "help, en nu?", waarmee ik te rade ging bij mijn supervisor; was en is er veel dankbaarheid voor hun vertrouwen in mij. Dat ook ik die kans krijg om te oefenen in het therapeutschap. En ik geniet, dit werk geeft me energie, blijven oefenen in aanwezig zijn bij mezelf in contact met de ander. 

Dat was ook de start van echt werk maken van op zoek gaan naar een praktijkruimte - want therapie geven in de living, dat komt toch wel heel erg dichtbij. Mijn zoektocht was vruchtbaar, sinds half november huur ik een ruimte in het centrum van Hasselt. En dit is ook een geschenk dat onze thuis terug volledig onze thuis is, zonder praktijkvoering in de living. 

In de kazerne van Herkenrode, ben je welkom in mijn ruimte voor zangcoaching, gitaarles en ook lichaamsgerichte therapie. 

Sinds ik een aantal jaren geleden de ruimte van de Clarenhofkapel te Hasselt heb ontdekt via een concert; wist ik, hier geef ik ooit een concert. Dat weten werd bevestigd die avond, wanneer ik mijn stem, mijn gitaar en mijn drum liet klinken in de ruimte die vroeger een kapel was.
Geraakt worden door mijn lied dat klonk, was zo'n mooi geschenk na alle inspanning die voorafging aan daar mijn plaats nemen op het podium. 

Ik organiseerde dit concert volledig zelf, van het creatieve proces tot de aankleding van de ruimte, organisatie en de  ticketverkoop. Zonder steun en hulp van mijn partner, vrienden en familie, was dit niet mogelijk geweest.
Zo waren er de overwegingen over het bedrag van de inkomprijs; de vraagstukken hoe ik de mensen ga bereiken om hen op de hoogte te brengen van dit concert.

Geïnspireerd werd ik door Lina om na te denken over de aankleding van de ruimte, zodat dit een gezellig podium werd, waar ik me thuis voel, van waaruit ik me wil tonen. Dankbaar hoe dat vorm heeft gekregen van het uitdenken tot het creëeren. 

Het creatieve proces van hoe vertel ik mijn verhaal, via woorden en mijn muziek. Hoe neem ik mijn publiek mee, hoe kwetsbaar stel ik mij op? 
​

Een naam voor mezelf als muzikante, het is niet iets waar ik naar zocht.
Ik voelde eerder een weerstand om een artiestennaam te 'maken'. Er zat het idee in mijn hoofd (onbewust) dat een nieuwe naam aannemen als artiest, oneer zou aandoen aan mijn geboortenaam. 

Ik ben dankbaar dat hierin een shift mocht plaatsvinden, dat ik een naam mocht ontvangen in mijn gedachten en hier ook heel blij van word. Hieronder deel ik met jullie het verhaal van mijn naam. 

Tijdens het opleidingsblok "Bondingtherapie" op Agape, kwam er na het emotioneel lichaamswerk een gevoel van ruimte in mijn lichaam en hele zijn.
Door te duiken in mijn emoties en ze in deze veilige setting te kunnen uitten, was er plaats gemaakt voor verlangens die nu zichtbaar werden. 

In de meditatie (no-dimension van Osho), waarin we oefenen om in ons centrum te blijven en van daaruit in de wereld te staan, kwam het verlangen naar boven om mezelf een naam te geven. Een naam die past bij hoe ik mezelf, als zangeres, wil tonen in de wereld. Openheid, zachtheid, melodisch; en met een connectie met mijn geboortenaam. 

Nele komt van 'Cornelia'; deze naam betekent vermoedelijk 'de gehoornde' wat duid op kracht - naar de dieren met hoorns. Ook vond ik een connectie met de Latijnse betekenis, welke 'horen' betekend. Dit resoneert ook, als zangeres word ik gehoord.

​De klank van 'Nelia' resoneert iets in mij, net zoals de klank van 'Mae'. Welk een lettergreep is uit mijn familienaam, en op die manier de connectie met mijn geboortenaam maakt. 

​

Ik kreeg de vraag of ik ook stembevrijding geef, en zo ja, dan wou deze vrouw dat heel graag bij mij volgen. (zo dankbaar voor dit enthousiasme!)
Dit maakte iets in mij wakker, een inzicht dat ik via stembevrijding mijn 2 passies kan combineren. 

Mijn eerste passie, muziek en zingen, het ontdekken van mijn eigen stem en deze naar buiten laten komen. Via mijn klassieke opleidingen en daarnaast het exploreren van verschillende muziekstijlen en vrij zingen, heb ik een bagage waaruit ik kan putten om mensen in zangcoaching te begeleiden. 
Mensen in contact brengen met hun stem, via hun adem; hen laten zingen en het plezier hierin vinden, dat geeft me voldoening. 

Via het zingen en zangcoaching geven, kwam mijn interesse voor lichaamswerk en therapie. Doorheen mijn opleiding - lichaamsgerichte therapie & shamanisme - is er een passie gegroeid voor dit vak. Via lichaamswerk zoals bio-energetica en authentic movement, kwam ik zelf meer in contact met mijn lichaam en leerde ik wat mijn spanningen me komen vertellen. Steeds meer krijgen we tools hoe we kunnen kijken naar onze potentiële cliënten, door hun lichaam te laten spreken. 

Dit is het beeld dat ik heb van stembevrijding; via lichaamswerk in contact komen met het lichaam, spanning in beweging brengen. Jezelf leren gronden en reguleren en van daaruit stem laten ontstaan. Of door stem te geven, je jezelf kan reguleren en spanning in beweging kan brengen. 

Ik heb al mogen ervaren dat ik dit aan mensen kan bieden, dat ik een veilige ruimte kan creëeren waarin alles mag zijn. Dat hun stem vrij mag gaan klinken, begeleid door drum. Dit geeft me vertrouwen en motivatie om de praktijk van stembevrijding verder te onderzoeken en onderbouwen; zodat dit met zorg voor mezelf en cliënten, in mijn aanbod kan toegevoegd worden. 

In mijn laatste blogbericht deelde ik over mijn laatste opnamedag, ik was zo trots en keek ernaar uit mijn muziek met jullie en de wereld te delen.

Enkele weken later kwam de afgewerkte versie van de masterstudio binnen, klaar om naar de perserij te gaan. Ik was blij want zoals gehoopt en gepland zou mijn plaat aan het einde van dit jaar nog het levenslicht zien.

​Maar het ontwerp van de cover laat op zich wachten en hierdoor staat mijn project nu on hold. 

Na een periode van frustratie en me zorgen maken rond de vertraging van de release - ik wil de mensen die mijn crowdfunding steunden niet te lang laten wachten - voel ik nu meer rust, dankzij de connectie met de cyclus in de natuur.

Mijn project heeft meer tijd nodig, nog eerst een herfst en een winter voor het volledig tot zijn bloei naar buiten kan komen in de lente. 

In de herfst kan ik voelen dat er ruimte komt voor de vraag "wat wil ik met mijn album en met de cover?". Door me afhankelijk en afwachtend te voelen van externen, word ik uitgenodigd om na te denken over hoeveel ik laat afhangen van een ander. Het werd me duidelijk dat ik mijn project - wat ik gedroomd, gebaard en gevoed heb - voor de vormgeving niet uit handen wil geven. Vertrouwend op de expertise van de grafisch kunstenaar/vormgever, wil ik afstemmen en samen creëeren.  

Met het afwachten, boden zich ondertussen nieuwe opties aan. Een kans op een mooie samenwerking, welke ook meerdere van mijn dromen in vervulling zullen brengen. Ontzettend dankbaar voor deze ontmoetingen en het brainstormen, die terug beweging brengen in het project van the Storyteller. 

Ik geef het tijd in de winter, om te rusten, om tijd te nemen mijn wens en concept helder te krijgen. Om praktisch alles naast elkaar te leggen en zien of het project haalbaar is. Kiempjes die geplant zijn zullen voeding krijgen, zodat ze in de lente kunnen groeien en naar buiten komen. 
Wanneer de bloesem in volle bloei staat, zal mijn muziek kunnen klinken in verschillende huiskamers.

Net voor de zomer was de tweede opnamedag voor 'The Storyteller', met de opname van mijn volgende 5 liederen, is de plaat nu volledig.

Na een ontspannende vakantie, met een heerlijke reis richting het Noorden, was het begin september tijd voor de laatste opnamedag. Op enkele nummers worden extra lagen toegevoegd, door de klanken van altviool, piano en drum. Ik voel me zo ondersteund door de toevoeging van deze instrumenten, waardoor mijn muziek nog meer kan floreren. 

Met altvioliste Marjan Bosmans, heb ik ondertussen een heel repertoire door de verschillende gelegenheden waar we samen optraden . We ondervonden snel dat we graag samen musiceren en de combinatie van gitaar, zang en altviool mooi samen klinkt. Daarom had ik graag de warme klanken van haar instrument mee in mijn muziek. Het samen repeteren van mijn muziek vond ik best spannend, het voelde ergens als me een stukje 'bloot geven'. Ik kon niet altijd helder overbrengen hoe de muziek in mijn hoofd zat, toch kon Marjan gemakkelijk inpikken op de muziek en ontstond er magie door het samenspel en samen creëren. 

Het idee om ook piano toe te voegen aan enkele nummers, kwam van pianist (en opnametechnicus) Tom Hermans. Bij het horen van mijn muziek tijdens de opnames, opperde hij dat hier een daar pianoklanken ondersteunend kan werken. We probeerden wat uit en musiceerden samen, ik kon aangeven wat ik een meerwaarde vind en wat ik een te grote afleiding van het origineel vond. Het resultaat is een extra laag van een prachtige Steinway vleugel, die me ondersteund in de nummers 'Let us dance through life' en 'Laat mij een vogel zijn'. 

Mijn drum, met huid van koe, wou ik ook een stem geven op de plaat. Dit instrument, dat ik volledig zelf maakte, ligt me nauw aan het hart. - zie deze blogtekst - ​

​Ik werd geraakt door haar te bespelen op mijn muziek tijdens de opnames. Nog meer werd ik ontroerd bij het beluisteren van het resultaat. Haar aardende klank, als een hartslag horen en voelen. 

​Wanneer ik naar het resultaat luister van al mijn liederen, hoor ik hier en daar een kritische stem, een onzekere stem in mezelf met angst 'of het wel goed genoeg is'. Wanneer deze stem stil wordt en ik voelend kan luisteren, wordt ik geraakt door mijn eigen muziek; en dan voel ik trotsheid :)

Ik kijk ernaar uit om mijn muziek met jullie te delen!

Vanochtend vertrok ik met toch wel wat spanning en nieuwsgierigheid, nu ben ik voldaan, gelukkig en zo dankbaar voor hoe mijn eerste opnamedag verlopen is. Ik deel graag met jullie een deeltje van het proces. 

​In de zomer kwam ik terug van de vision quest, met het idee mijn muziek in de wereld te brengen. Hieruit volgde een succesvolle crowdfunding - die processen bracht maar ook zoveel dankbaarheid voor de steun die ik mag ontvangen  - en dan werd het concreet, nu moest ik het echt gaan doen, in de studio duiken en mijn muziek opnemen. 

7 april stond die eerste studiodag ingepland; ervoor ging mijn aandacht naar het voorbereiden van onze healing lodge. Een ceremonieweekend waarin ieder van ons (connected living groep) onderzoek heeft gedaan naar zijn/haar stamboom en familiegeschiedenis. Ik vond dat zo'n mooie en waardevolle ervaring om mijn familie beter te leren kennen en hen te eren.

​In de healing lodge mocht ik ook mijn lied zingen, dat voelde als een extra ondersteuning en duwtje in de rug om vol vertrouwen te starten met mijn lied in de wereld te brengen. 

De voorbije weken kon ik me terug meer verbinden met mijn muziek, ik nam tijd om de liederen af te werken, klaar om ze te laten horen. 

Bij aankomst vanmorgen in Studio Kraaikant, voelde ik me al meteen welkom en dat bracht me rust. Tom Hermans had gedroomd over hoe de microfoon-opstelling er zou uitzien voor mijn opname; dit klonk tot ons beiden verassing nog beter dan tijdens de testopname. De start in het zoeken naar het juiste geluid vond ik heel leerrijk, een nieuwe kijk om met (mijn) muziek om te gaan. 

Ik heb zo genoten van het hele proces! De studiotechnicus was heel bemoedigend en hij was ook kritisch, zijn feedback kon ik ontvangen waardoor de gitaar of mijn stem nog beter tot zijn recht konden komen. Wanneer Tom me na een aantal takes, met telkens kleine aanpassingen, in de luisterkamer riep met "kom luisteren, dit klinkt fantastisch", jaaaa heerlijk!
Ik werd een aantal keer geraakt door mijn eigen stem, al zingend en al luisterend.

​Geraakt door dit effectief te doen. 
Geraakt door dankbaarheid, wat vertrok vanuit een droom, risico's die ik nam. Geraakt door wat ik aan mezelf geef en kan ontvangen. 

Dankbaar dat ik dit kan doen met ondersteuning van mijn naasten.  

​

Met het jaareinde was het goed om stil te staan bij de gebeurtenissen en dankbaar te zijn voor wat het afgelopen jaar me bracht. Gesterkt door een voelend weten, groeide er terug vertrouwen om ook dit jaar verder te wandelen op mijn pad. Er was een weg naar binnen, en van binnen naar buiten; maar ik voel dat dit geen eindpunt is, want er komt weer een periode naar binnen, en van hieruit weer een weg naar buiten. Net zoals de seizoenen, net zoals elke dag de zon opkomt en weer ondergaat. 

Stilstaan met mijn keuzes en ervaringen van afgelopen jaar, gaf me de daadkracht om verder te schrijven aan mijn verhaal en dit met jullie te delen. 

In oktober 2020 startte ik met de opleiding "Connected living, life coach" bij Agape. In eerste plaats om gedurende langere tijd, structureel en met verschillende invalshoeken; bij te leren over en voor mezelf. Daarnaast zocht ik ook meer kennis en kunde, om mensen die bij mij komen voor zangcoaching, meer te kunnen bieden. Zingen is een weg naar binnen, in contact komen met je adem, met je lichaam en je stem; beweegt wat met de mensen. Voor hen die daarnaar op zoek zijn en voor open staan, ondersteun ik graag dat contact met hun lichaam, hun innerlijke weten en uiting te geven aan wat leeft, via klank. 

Na een jaar leren en groeien, binnen de warme groep waarin ik me welkom voel; was er toch twijfel om de opleiding verder te zetten. Dit vanuit een angst voor financieel tekort en ruimte in tijd en energie die de opleiding vraagt.
Terug stilstaan bij mijn motivatie waarom ik de opleiding startte, deed mijn hart sneller slaan, een weten dat ik dit wil doen en vervolledigen. Tijdens het eerste weekend van dit 2e jaar, was er eerst nog overweldiging om dat ik effectief nog in de groep zat, een groep die ook veranderd was; en zo'n groot gevoel van dankbaarheid dat ik deze keuze voor mezelf gemaakt had. Een jaar vol nieuwe kansen om te leren, tegen mijn comfortzone muur te botsen, gespiegeld te worden, en te groeien.

"Nature is calling" is een lied dat ontstond in de eerste maanden van connected living, wanneer we de opdracht kregen na te gaan hoe we onszelf kunnen reguleren. Voor mij is dat de natuur ingaan, blootvoets wandelen, bomen knuffelen; wandelen in gezelschap of op mezelf; heerlijk! 

Die roep van de natuur werd nog luider, die trok me naar 'la Geneytouse' waar ik in de zomer mijn vision quest deed. Wat me dat bracht, datgene dat ik reeds besef en wil delen, kan je lezen in onderstaand blogbericht.

Daar kwam het idee om mijn muziek in de wereld te brengen, met de opname van mijn nummers. Een zaadje dat jaren geleden geplant werd, afgelopen jaren mocht groeien doorheen de ervaringen (die ik hier neerschreef), en dit  jaar mag dat zaadje gaan bloeien. 

Zingen is mijn weg naar binnen, door te zingen kom ik in contact met mijn adem, mijn lichaam, ga ik voelen en kan ik expressie geven aan wat er leeft.

Hoe meer ik in contact kwam met mijn innerlijke stem, hoe enthousiaster zij werd; hoe luider de stemmen uit mijn omgeving klonken. Mijn naasten zagen me zoeken en veranderen, zij zochten de 'oude Nele'. 
​
Het leek/lijkt hen dat ik met mijn hoofd in de wolken zit en weinig met mijn voeten op de grond sta, in deze wereld. Vanuit mijn perspectief zat ik inderdaad soms met mijn hoofd in de wolken, ik heb nog steeds mijn dromen; maar ging ik ook door de modder en voel ik me steeds steviger op de aarde staan. 

Ik benoem het door de modder ploeteren als de weerstand die ik ervoer en  nog ervaar, zowel bij mijn naasten als in mezelf. De weerstand om naar mijn eigen patronen te kijken, mijn angst in de ogen te zien en deze patronen proberen om te buigen. Uit mijn comfortzone stappen, dit zijn mijn groeipijnen.

Door keuze's die ik maakte in mijn leven, dat niet meer zo nauw aansluit bij keuze's die vrienden/familie maken; zijn er banden verloren gegaan, dit doet pijn. Ook heb ik dankbaar mogen ervaren dat voor elke gesloten deur een nieuwe zal openen, maar een lange vriendschapsverbinding zien stoppen deed me rouwen. Familiebanden blijven, ook al is het soms zoeken naar elkaars raakpunten. 

Mijn thema is verbinding, ook in mijn project Connection - hierover lees je meer in onderstaande blog - staat dit centraal en wordt het zichtbaar op het podium. 

​De verbinding met mezelf kan ik voelen en voeden, van hieruit blijf ik in verbinding gaan met mijn omgeving. Ook al is dat soms een uitdaging en voel ik me soms het vreemde eendje in de vijver. 

Vanuit het gevoel vast te zitten in patronen, of in verhalen die ik zelf in mijn hoofd maak; of door het gevoel van druk te ervaren in mijn omgeving, ontstond dit lied. Vogels hebben een aantrekking op mij, hun zang, hun kleuren en hun vrijheid in de lucht. ​

Via yoga hervond ik het contact met mijn lichaam, in het samen mediteren of mantra's zingen vond ik verbinding. - Hierover schreef ik al eerder blogteksten. 

Maar ik zocht meer, meer verdieping, meer verbinding, meer intuïtief bezig zijn. Ik was (ben) als een spons voor alle verhalen over zelfontwikkeling en natuurreligie. 
Ik voelde dat er zoveel rijkdom en wijsheid zit in onszelf en in alles wat ons omringt. De dieren, de planten, bloemen, bomen, wind, vuur, aarde en water; daarom trok het sjamanisme mij, hoe we zo kunnen leren van wat de natuur ons laat zien. 

Mijn eerste ervaring in een zweethut was bepalend voor de weg die ik insloeg. Mijn hart stond volledig open, dankzij de verbinding die ik kon voelen, samen met de andere vrouwen met wie we 4 rondes dankten en zongen, en zweetten :D. Er waren ook zovele vragen en ik wou graag meer ontdekken van deze oude tradities. 

Een paar maanden later viel mijn oog op een uitnodiging voor een soundhealing bij Vanzelf Natuurlijk. Onbekende mensen, onbekend terrein, maar het verhaal van Maarten en Hedwig sprak me aan en ik voelde dat ik daar moest zijn. 

​En zijn kon ik daar, ondergedompeld in klanken kon ik zakken in mijn lichaam en me overgeven. Omdat deze plek zo goed voelde, startte ik even later bij Hedwig een traject 'embody your soul'; in een klein groepje met vrouwen gingen we naar onze kern, via creatief zijn, dansen, zingen en ceremonie. Ik ben ontzettend dankbaar hoe zij in mijn leven kwamen en hoe we steeds kunnen verbinden.

Soundhealing werd iets nieuws om te ontdekken, door te luisteren maar ook zeker door zelf klank te maken en te zingen. In een sessie met Hedwig verscheen tijdens het intuïtief zingen (wat klankheling is) het beeld van een prachtige leeuw. Ontroerd was ik door zijn kracht, zijn zon en warmte; dit was de aanzet tot het schrijven / al improviserend ontstaan van mijn eerste lied.