Net voor de zomer was de tweede opnamedag voor 'The Storyteller', met de opname van mijn volgende 5 liederen, is de plaat nu volledig.
Na een ontspannende vakantie, met een heerlijke reis richting het Noorden, was het begin september tijd voor de laatste opnamedag. Op enkele nummers worden extra lagen toegevoegd, door de klanken van altviool, piano en drum. Ik voel me zo ondersteund door de toevoeging van deze instrumenten, waardoor mijn muziek nog meer kan floreren. Met altvioliste Marjan Bosmans, heb ik ondertussen een heel repertoire door de verschillende gelegenheden waar we samen optraden . We ondervonden snel dat we graag samen musiceren en de combinatie van gitaar, zang en altviool mooi samen klinkt. Daarom had ik graag de warme klanken van haar instrument mee in mijn muziek. Het samen repeteren van mijn muziek vond ik best spannend, het voelde ergens als me een stukje 'bloot geven'. Ik kon niet altijd helder overbrengen hoe de muziek in mijn hoofd zat, toch kon Marjan gemakkelijk inpikken op de muziek en ontstond er magie door het samenspel en samen creëren.
Het idee om ook piano toe te voegen aan enkele nummers, kwam van pianist (en opnametechnicus) Tom Hermans. Bij het horen van mijn muziek tijdens de opnames, opperde hij dat hier een daar pianoklanken ondersteunend kan werken. We probeerden wat uit en musiceerden samen, ik kon aangeven wat ik een meerwaarde vind en wat ik een te grote afleiding van het origineel vond. Het resultaat is een extra laag van een prachtige Steinway vleugel, die me ondersteund in de nummers 'Let us dance through life' en 'Laat mij een vogel zijn'.
Mijn drum, met huid van koe, wou ik ook een stem geven op de plaat. Dit instrument, dat ik volledig zelf maakte, ligt me nauw aan het hart. - zie deze blogtekst -
https://www.neleraymaekers.com/blog/geboorte-van-mijn-drum
Ik werd geraakt door haar te bespelen op mijn muziek tijdens de opnames. Nog meer werd ik ontroerd bij het beluisteren van het resultaat. Haar aardende klank, als een hartslag horen en voelen.
Wanneer ik naar het resultaat luister van al mijn liederen, hoor ik hier en daar een kritische stem, een onzekere stem in mezelf met angst 'of het wel goed genoeg is'. Wanneer deze stem stil wordt en ik voelend kan luisteren, wordt ik geraakt door mijn eigen muziek; en dan voel ik trotsheid :) Ik kijk ernaar uit om mijn muziek met jullie te delen!
1 Comment
Vanochtend vertrok ik met toch wel wat spanning en nieuwsgierigheid, nu ben ik voldaan, gelukkig en zo dankbaar voor hoe mijn eerste opnamedag verlopen is. Ik deel graag met jullie een deeltje van het proces. In de zomer kwam ik terug van de vision quest, met het idee mijn muziek in de wereld te brengen. Hieruit volgde een succesvolle crowdfunding - die processen bracht maar ook zoveel dankbaarheid voor de steun die ik mag ontvangen - en dan werd het concreet, nu moest ik het echt gaan doen, in de studio duiken en mijn muziek opnemen. 7 april stond die eerste studiodag ingepland; ervoor ging mijn aandacht naar het voorbereiden van onze healing lodge. Een ceremonieweekend waarin ieder van ons (connected living groep) onderzoek heeft gedaan naar zijn/haar stamboom en familiegeschiedenis. Ik vond dat zo'n mooie en waardevolle ervaring om mijn familie beter te leren kennen en hen te eren. In de healing lodge mocht ik ook mijn lied zingen, dat voelde als een extra ondersteuning en duwtje in de rug om vol vertrouwen te starten met mijn lied in de wereld te brengen. De voorbije weken kon ik me terug meer verbinden met mijn muziek, ik nam tijd om de liederen af te werken, klaar om ze te laten horen.
Bij aankomst vanmorgen in Studio Kraaikant, voelde ik me al meteen welkom en dat bracht me rust. Tom Hermans had gedroomd over hoe de microfoon-opstelling er zou uitzien voor mijn opname; dit klonk tot ons beiden verassing nog beter dan tijdens de testopname. De start in het zoeken naar het juiste geluid vond ik heel leerrijk, een nieuwe kijk om met (mijn) muziek om te gaan. Ik heb zo genoten van het hele proces! De studiotechnicus was heel bemoedigend en hij was ook kritisch, zijn feedback kon ik ontvangen waardoor de gitaar of mijn stem nog beter tot zijn recht konden komen. Wanneer Tom me na een aantal takes, met telkens kleine aanpassingen, in de luisterkamer riep met "kom luisteren, dit klinkt fantastisch", jaaaa heerlijk! Ik werd een aantal keer geraakt door mijn eigen stem, al zingend en al luisterend. Geraakt door dit effectief te doen. Geraakt door dankbaarheid, wat vertrok vanuit een droom, risico's die ik nam. Geraakt door wat ik aan mezelf geef en kan ontvangen. Dankbaar dat ik dit kan doen met ondersteuning van mijn naasten.
Met het jaareinde was het goed om stil te staan bij de gebeurtenissen en dankbaar te zijn voor wat het afgelopen jaar me bracht. Gesterkt door een voelend weten, groeide er terug vertrouwen om ook dit jaar verder te wandelen op mijn pad. Er was een weg naar binnen, en van binnen naar buiten; maar ik voel dat dit geen eindpunt is, want er komt weer een periode naar binnen, en van hieruit weer een weg naar buiten. Net zoals de seizoenen, net zoals elke dag de zon opkomt en weer ondergaat.
Stilstaan met mijn keuzes en ervaringen van afgelopen jaar, gaf me de daadkracht om verder te schrijven aan mijn verhaal en dit met jullie te delen.
In oktober 2020 startte ik met de opleiding "Connected living, life coach" bij Agape. In eerste plaats om gedurende langere tijd, structureel en met verschillende invalshoeken; bij te leren over en voor mezelf. Daarnaast zocht ik ook meer kennis en kunde, om mensen die bij mij komen voor zangcoaching, meer te kunnen bieden. Zingen is een weg naar binnen, in contact komen met je adem, met je lichaam en je stem; beweegt wat met de mensen. Voor hen die daarnaar op zoek zijn en voor open staan, ondersteun ik graag dat contact met hun lichaam, hun innerlijke weten en uiting te geven aan wat leeft, via klank.
Na een jaar leren en groeien, binnen de warme groep waarin ik me welkom voel; was er toch twijfel om de opleiding verder te zetten. Dit vanuit een angst voor financieel tekort en ruimte in tijd en energie die de opleiding vraagt. Terug stilstaan bij mijn motivatie waarom ik de opleiding startte, deed mijn hart sneller slaan, een weten dat ik dit wil doen en vervolledigen. Tijdens het eerste weekend van dit 2e jaar, was er eerst nog overweldiging om dat ik effectief nog in de groep zat, een groep die ook veranderd was; en zo'n groot gevoel van dankbaarheid dat ik deze keuze voor mezelf gemaakt had. Een jaar vol nieuwe kansen om te leren, tegen mijn comfortzone muur te botsen, gespiegeld te worden, en te groeien.
"Nature is calling" is een lied dat ontstond in de eerste maanden van connected living, wanneer we de opdracht kregen na te gaan hoe we onszelf kunnen reguleren. Voor mij is dat de natuur ingaan, blootvoets wandelen, bomen knuffelen; wandelen in gezelschap of op mezelf; heerlijk!
Die roep van de natuur werd nog luider, die trok me naar 'la Geneytouse' waar ik in de zomer mijn vision quest deed. Wat me dat bracht, datgene dat ik reeds besef en wil delen, kan je lezen in onderstaand blogbericht.
https://www.neleraymaekers.com/blog/the-storyteller
Daar kwam het idee om mijn muziek in de wereld te brengen, met de opname van mijn nummers. Een zaadje dat jaren geleden geplant werd, afgelopen jaren mocht groeien doorheen de ervaringen (die ik hier neerschreef), en dit jaar mag dat zaadje gaan bloeien.
https://nl.ulule.com/the-storyteller-my-songs-recorded/
Zingen is mijn weg naar binnen, door te zingen kom ik in contact met mijn adem, mijn lichaam, ga ik voelen en kan ik expressie geven aan wat er leeft.
Hoe meer ik in contact kwam met mijn innerlijke stem, hoe enthousiaster zij werd; hoe luider de stemmen uit mijn omgeving klonken. Mijn naasten zagen me zoeken en veranderen, zij zochten de 'oude Nele'.
Het leek/lijkt hen dat ik met mijn hoofd in de wolken zit en weinig met mijn voeten op de grond sta, in deze wereld. Vanuit mijn perspectief zat ik inderdaad soms met mijn hoofd in de wolken, ik heb nog steeds mijn dromen; maar ging ik ook door de modder en voel ik me steeds steviger op de aarde staan. Ik benoem het door de modder ploeteren als de weerstand die ik ervoer en nog ervaar, zowel bij mijn naasten als in mezelf. De weerstand om naar mijn eigen patronen te kijken, mijn angst in de ogen te zien en deze patronen proberen om te buigen. Uit mijn comfortzone stappen, dit zijn mijn groeipijnen. Door keuze's die ik maakte in mijn leven, dat niet meer zo nauw aansluit bij keuze's die vrienden/familie maken; zijn er banden verloren gegaan, dit doet pijn. Ook heb ik dankbaar mogen ervaren dat voor elke gesloten deur een nieuwe zal openen, maar een lange vriendschapsverbinding zien stoppen deed me rouwen. Familiebanden blijven, ook al is het soms zoeken naar elkaars raakpunten.
Mijn thema is verbinding, ook in mijn project Connection - hierover lees je meer in onderstaande blog - staat dit centraal en wordt het zichtbaar op het podium.
https://www.neleraymaekers.com/blog/connection
De verbinding met mezelf kan ik voelen en voeden, van hieruit blijf ik in verbinding gaan met mijn omgeving. Ook al is dat soms een uitdaging en voel ik me soms het vreemde eendje in de vijver. Vanuit het gevoel vast te zitten in patronen, of in verhalen die ik zelf in mijn hoofd maak; of door het gevoel van druk te ervaren in mijn omgeving, ontstond dit lied. Vogels hebben een aantrekking op mij, hun zang, hun kleuren en hun vrijheid in de lucht.
Via yoga hervond ik het contact met mijn lichaam, in het samen mediteren of mantra's zingen vond ik verbinding. - Hierover schreef ik al eerder blogteksten.
Maar ik zocht meer, meer verdieping, meer verbinding, meer intuïtief bezig zijn. Ik was (ben) als een spons voor alle verhalen over zelfontwikkeling en natuurreligie. Ik voelde dat er zoveel rijkdom en wijsheid zit in onszelf en in alles wat ons omringt. De dieren, de planten, bloemen, bomen, wind, vuur, aarde en water; daarom trok het sjamanisme mij, hoe we zo kunnen leren van wat de natuur ons laat zien. Mijn eerste ervaring in een zweethut was bepalend voor de weg die ik insloeg. Mijn hart stond volledig open, dankzij de verbinding die ik kon voelen, samen met de andere vrouwen met wie we 4 rondes dankten en zongen, en zweetten :D. Er waren ook zovele vragen en ik wou graag meer ontdekken van deze oude tradities. Een paar maanden later viel mijn oog op een uitnodiging voor een soundhealing bij Vanzelf Natuurlijk. Onbekende mensen, onbekend terrein, maar het verhaal van Maarten en Hedwig sprak me aan en ik voelde dat ik daar moest zijn.
https://www.vanzelfnatuurlijk.be/
En zijn kon ik daar, ondergedompeld in klanken kon ik zakken in mijn lichaam en me overgeven. Omdat deze plek zo goed voelde, startte ik even later bij Hedwig een traject 'embody your soul'; in een klein groepje met vrouwen gingen we naar onze kern, via creatief zijn, dansen, zingen en ceremonie. Ik ben ontzettend dankbaar hoe zij in mijn leven kwamen en hoe we steeds kunnen verbinden.
Soundhealing werd iets nieuws om te ontdekken, door te luisteren maar ook zeker door zelf klank te maken en te zingen. In een sessie met Hedwig verscheen tijdens het intuïtief zingen (wat klankheling is) het beeld van een prachtige leeuw. Ontroerd was ik door zijn kracht, zijn zon en warmte; dit was de aanzet tot het schrijven / al improviserend ontstaan van mijn eerste lied. Al van jongs af aan, koos ik voor het net wat andere pad, kleurde ik graag wat buiten de lijntjes. Wanneer mijn klasgenoten allen in het beige - grijs gekleurd gingen met ons vormsel, voelde ik me in mijn nopjes in mijn lichtblauwe rokje. De beste herinneringen aan mijn kindertijd zijn de verhalen die ik verzon en speelde, buiten in de tuin, of als we op vakantie waren; me als prinses, of liever zoals pocahontas wanen. Zat er ergens een henna tattoo artiest, Nele zou zo'n tekening op haar lichaam hebben... In het kso voelde ik me thuis, samen met andere jongeren bezig zijn met mijn passie (muziek) te ontdekken en te voeden. De doorstroom naar het hoger onderwijs, richting muziek, was een logisch gevolg. Ook hier voelde ik me goed, maar dan ook weer net wat anders dan vele medestudenten. Ik wou naast die muziekwereld toch ook de weide wereld ontdekken. Mijn droom om mijn leven te delen met een liefdevolle partner zag ik via verschillende stukgelopen relaties steeds kleiner worden. Ik voelde me steeds minder passen in het standaard huisje - tuintje - kindje verhaal. Op mijn 30ste ging ik dus op zoek naar hoe ik mijn leven wil invullen. Naast een job die ik graag uitoefen, het beleven van mijn passie via de studie; wie is Nele. Dat gevoel van vrijheid, verwondering en verbinding mocht ik intens ervaren op mijn reis in Bali. Contacten leggen met mensen die vrienden werden, via muziek kunnen verbinden met de plaatselijke kinderen. Daar ging mijn vuurtje terug branden, een verlangen om ten volle te leven. Terug thuis ging ik op zoek hoe deze verbinding te integreren in mijn leven, daar lees je meer over in de volgende blog :)
Waarom spreek ik over een geboorte van een instrument? Een geboorte is nieuw leven; Koe heeft haar leven gegeven en door van haar huid een drum te maken, geven we haar opnieuw klank, haar spirit leeft verder in onze drums. Ik kan het nog niet zo goed bevatten dat ik mijn drum in mijn handen kan houden en geraakt wordt door de klank die ze maakt. Wat een weg dat we aflegden, een verhaal dat ik meedraag en graag met jullie deel. We - ons groepje klavertje 4 - doken in het proces van het maken van een drum. In onze zoektocht naar een huid van Koe, kwam het belang van eerbied voor het dier en ten volle verbinden met haar, sterk naar boven. Zo belandden we op een boerderij in Duitsland, waar we contact konden maken met Dora. De koe die haar lichaam schonk aan hen die vlees eten, haar huid ging met ons mee. Gezegend voel ik me hoe we konden verbinden met elkaar en met koe, hoe we aanwezig konden zijn bij haar laatste ademhaling. Samen in ceremonie zijn, momenten van stilte, samen zingen, gezellig samen zijn. Een onvergetelijke ervaring. Dankbaar ben ik dat de huid mee naar mijn ouderlijke thuis kon, op deze plaats hebben we haar - met trial and error - schoongemaakt en opgespannen. Zo bijzonder dat op de plaats waar ik ben opgegroeid, ik mijn levensverhaal kon vertellen tijdens het schoonmaken van de huid. De vele uren en dagen doorbrengen op het erf van mijn ouders, tussen de weides, heeft me een grote dankbaarheid gegeven voor de plaats waar ik mocht opgroeien; en een grote dank naar mijn ouders voor hun hulp, klein en groot! Wanneer de huid met veel zorg was schoon gemaakt en gedroogd, is ze gaan logeren bij de ouders van groepsgenoten; tot het weekend aanbrak waarin we onze drum maakten op Agape. Dit weekend vond ik zo'n mooie balans tussen samenwerken, met de hele groep, in duo's elkaar helpen; en het serene werken op mezelf, verbinding maken met de drum. Na uren zwoegen, werd ik diep geraakt toen ik voor het eerst mijn drum in de hand had en haar klank hoorde. Ceremonie en meditatie was ook aanwezig, wat me in contact bracht met welke intentie er in deze drum zit. ![]() Verbinding is nog steeds een centraal thema in mijn leven, en dit zit ook in deze drum. De verbinding met mezelf, in het bijzonder met mijn vrouwelijkheid en vrouw-zijn. Op de berg besloot ik terug in contact te komen met mijn cyclus en het vrouwelijke te omarmen en eren. Na 8 jaar mocht mijn spiraal eruit zodat ik terug een menstruatiecyclus zou krijgen. Op de avond aan de start van ons drumweekend, startte mijn eerste bloeding (sinds 8jaar)... Voor mij is dat heel duidelijk waar mijn drum voor staat, de kracht van mijn vrouw Zijn. Het maken van de drum, was ook een vieren van mijn relatie met de vrouw van wie ik hou. Onze hartsverbinding ontstond tijdens het hele proces met Koe, haar zoeken, schoonmaken, verhalen delen. Het is een mooie weg die wij reeds aflegden, hoe we naar onszelf en elkaar konden groeien. Welkom drum, nieuw leven, spirit van Koe, spirit van overvloed en moederlijke kracht. Ik neem je mee op avontuur, in klankheling voor mezelf en anderen.
Aho <3 De nieuwe maan geeft me inspiratie en energie om met jullie iets te delen over mijn ervaring van de Vision quest deze zomer. Enkel datgene wat ik wil delen en wat ik al kan bevatten wat de ervaring me heeft gebracht,
25 juli vertrok ik naar Frankrijk en na enkele dagen basiskamp ging Ik de berg op om 4 dagen en 4 nachten te vasten en te bidden, voor mezelf, mijn naasten en de wereld. Mijn intentie was intense verbinding met de natuur en het eren van mijn kernkwaliteit, zingen. Van spirit kreeg ik de spot met de naam "The storyteller", dit raakte al meteen een gevoelige snaar in mezelf. Ik kreeg het gevoel dat ik iets te vertellen had en dat ik dat te doen heb met mijn lied. Uren (in no-time) heb ik leunend tegen de stam van grootvader boom gezeten en mijn verhaal verteld en gezongen. Tranen van ontroering stroomden meermaals bij het voelen dat ik gehoord werd en het verhaal van grootvader voelde, hoorde en zag. Zo dankbaar ben ik voor de intense verbinding die ik mocht ervaren, met mezelf, met de plek, spirit, moeder aarde, met mijn geliefden, familie, vrienden. Nooit een gevoel van alleen zijn, alles met elkaar verbonden in één groot geheel, magisch! De vrede die ik in mezelf mocht voelen, bracht heel veel dankbaarheid en ook kracht. Dit is wat ik in de wereld wil brengen: Ik breng vrede in mezelf, en van binnen naar buiten in de wereld, dit doe ik met mijn lied. Zo ontstond het idee om mijn lied effectief meer in de wereld te brengen, door het uitbrengen van een eigen CD. De afgelopen 2 jaar schreef ik een aantal nummers, over een thema dat me nauw aan het hart ligt. Deze nummers ga ik opnemen in de studio om ze uit te brengen op een CD. Om deze droom te kunnen laten slagen zal ik hiervoor een crowdfunding opstarten later deze maand. Daarover lees je later meer :) Aho. Als kind stond ik er weinig bij stil, een toneeltje opvoeren, zingen en dansen, ervan houden dat familie en vrienden naar me keken.
In de muziekschool kreeg op het podium staan een andere betekenis, er werd niet enkel gekeken, ook beoordeeld. Alles moest juist zijn, goede techniek, zonder fouten, muzikaliteit. Nog steeds speelde ik graag voor publiek, maar de lading was groter, er zou altijd feedback en kritiek komen. Mijn doel bij aanvang van mijn gitaarstudies was om leerkracht te worden, ik wou niet op het podium staan. Niet in de belangstelling willen staan, met zo'n grote druk hoe perfect het zou moeten zijn. Tijdens mijn zangstudies vond ik terug een plaats op het podium en ik ging ervan houden om er te staan. Beoordeling en kritiek kwam er nog steeds, maar langzaamaan vond ik een manier om hier positief mee om te gaan en mezelf sterker te maken. Naast het technische zang aspect, was er ook mijn groeiend lichaamsbewustzijn dat me hielp. Met de jaren ondervond ik dat muziek, en dan vooral stem, mijn medium is om te verbinden; en dàt is mijn belangrijkste reden om op het podium te willen staan. Mijn stem werd steeds vrijer dankzij het improviserend zingen en zingen van spiritliederen. Hierin voel ik hoe helend mijn stem voor mezelf werkt, hoe ik mezelf kan reguleren door uiting te geven aan wat er leeft, in klank. Het is een diep weten dat hierin mijn kernkwaliteit zit, ontzettend dankbaar voor dit geschenk. Naast dit weten, komen ook nog steeds de stemmetjes: ik wil niet speciaal doen, ik wil niet in de belangstelling staan, wat gaan ze nu denken, ik ben meer dan mijn rol als muzikant, ik wil niet opvallen met mijn muziek... Dit terugkrijgen in spiegel heeft me diep in mijn pijn geraakt. Na een gevoel van machteloosheid en ontkenning kwam de openheid naar mijn kracht. Dankzij het uitspreken, gezien en gedragen worden, mocht ik voelen dat het goed is om mijn kernkwaliteit te tonen, om die ruimte op het podium te nemen. Ontzettend dankbaar voor dit proces, om hierin meer over mezelf te hebben geleerd, en nu nog meer ga genieten op dat podium :) ![]() 8 oktober 2020, de geboorte van mijn project Connection. Na maanden werken, repeteren, reflecteren, groeien in de baarmoeder, ontstond daar - in de mooie oude kerk van Sint-Agatha Berchem - de verbinding die ik zoek. De verbinding met de muziek, die ik volledig voelde nu ik kon loskomen van de partituur en kon vertrouwen op mijn eigen kunnen. Verbinding met mijn medemuzikanten, Annick en Guy, die steeds meer zichtbaar werd. De eerste opvoering was een spannende try-out in opperste concentratie. Maar we vonden het vertrouwen in onszelf en elkaar, en daarmee onze vrijheid om de muziek samen te brengen. De verbinding met de teksten van Virginia Woolf, die als rode draad doorheen het concert aan bod kwamen. De reflectie met mijn eigen leven en de muziek die we brachten was zo treffend. Verbinding met de beelden die Jonas schilderde, het landschap dat tevoorschijn kwam, waar we als muzikant deel van werden. Verbinding met het publiek, aan wie ik me kon tonen, mijn verhaal vertellen via de muziek, woorden en beeld. Mijn naaste familie en dierbare vrienden in het publiek zien raakte me diep. Zo dankbaar dat zij aanwezig waren op dit belangrijke moment; en zijn in mijn leven. En last but not least, de verbinding met mezelf, daar op mijn blote voeten, mocht ik de ruimte innemen, toonde ik mezelf, kwetsbaar en krachtig. In het ritueel van de trouw, de trouw met het leven, de trouw met mezelf. De dag na dit concert, startte mijn eerste opleidingsjaar van "Connected living" (toeval, nee hoor :D), dat was pittig maar ook zo'n mooie start van het integreren van deze gebeurtenis. Want die integratie was (en is) nodig, het voelt als een deur die daar is opengegaan, een grote stap richting dit is Nele die ik wil tonen. Na de high van deze concertervaring, kwam ook de low. De rush van repetities, samen muziek maken, viel weg. Met de huidige corona situatie is de kans op touren met deze voorstelling zo klein, een droom en wens die we samen hebben. Ik viel terug op mezelf en ik wist geen blijf met die extra tijd die er kwam. De verbinding die ik diep had mogen ervaren leek nu ver zoek en ik zocht weer die verbinding buiten mezelf. Mijn tijd vulde ik in met afleiding. Het is geen toeval dat ik ervoor koos om dit jaar te starten aan de "connected living" opleiding. Via lichaamsgericht werken en met veel aandacht voor natuur en spiritualiteit, geef ik mezelf de kans verder te groeien en op deze manier ook anderen te helpen als coach. De opdrachten die we kregen brachten we weer korter bij mezelf. Dit kunnen delen met nieuwe mensen die ik mocht ontmoeten in deze opleiding, in ons 'huiswerkgroepje', bracht me de verbinding. In de ruimte die mocht ontstaan, ondervond ik hoezeer het wandelen in de natuur me geluk bracht. Dankbaar ook dat ik dit kan doen met mensen die me nauw aan het hart liggen, voor deze groeiende connecties. Ik vond ook hoe beweging, dans en zang steeds dieper mijn medicijn zijn. Expressie geven aan wat er leeft, vindt zijn weg in het maken van nieuwe nummers. Momenteel voel ik me heel dankbaar, voor de verbinding die ontstond op het podium, de zichtbaarheid van mezelf als muzikant. Het groeien van mezelf, met mensen rond me die hiervoor ruimte en steun bieden. |
WelkomVia deze blog deel ik met jullie mijn ervaringen van mijn groeiproces als mens, muzikant, leraar en lichaamsgericht therapeute. Categorieën
All
|