De herfstwind neemt me mee in beweging en ik word uitgenodigd om in de (kleine en grotere) bewegingen die ik maak, rust en gronding te vinden. 

Zoals jullie al lazen kwam mijn plaat uit eind oktober en was er het   releaseconcert in de Clarenhofkapel. De stress en adrenaline die hierbij kwam kijken, maakten dat ik moeilijk kon 'stil vallen'; zakken in de leegte.
​Dit had zijn uiting in vluchtgedrag en altijd 'aan staan'. Dankzij een danssessie 5 ritmes met mijn groep Baskuul, kon ik helemaal in mijn lijf zakken en ontladen. Niet via rust zoals ik dacht nodig te hebben, maar door te bewegen, vol overgave. Dit was zo'n geschenk voor mijn lichaam en mijn zijn, waardoor ik daarna wel die rust kon ingaan. 

In die gronding ontstond ruimte om een volgend project vorm te geven.
Momenteel volg ik mijn laatste jaar (van de 4-jarige opleiding) lichaamsgerichte therapie & sjamanisme. Dit traject heeft me als mens enorm gevoed, bedding gegeven voor mijn groeiproces, en nog zoveel meer waar ik dankbaar voor ben. (misschien iets voor een volgende post :)) 

Daarnaast groeit het laatste jaar mijn verlangen om ook als therapeut te werken met mensen. Dit vind ik heel spannend en dat zorgt ook voor een onrust die in mij leeft.  Tijdens een sessie werd helder wat daaronder ligt: mijn angst om niet goed genoeg te zijn; en om met het de woorden van mijn therapeute te zeggen: "Er zullen mensen zijn die u niet goed genoeg vinden." Dat was een moeilijke om binnen te laten komen, blijven ademen en contact maken met mijn centrum. Een uitnodiging om te voelen dat ik ook dan  blijven staan en te doen waar mijn hart naar roept. 

Toch zit er een weten en vertrouwen in mezelf dat er iets in mij klaar is om die ruimte te bieden aan mensen en hun proces, dat ik ondersteunend kan zijn voor hun groeien. 

Dit vertrouwen werd meer verankerd doordat enkele mensen thuis verschenen met de vraag voor lichaamsgerichte therapie - hoewel ik dit nog niet uitstuurde/ bekend maakte -. Na een eerste "help, en nu?", waarmee ik te rade ging bij mijn supervisor; was en is er veel dankbaarheid voor hun vertrouwen in mij. Dat ook ik die kans krijg om te oefenen in het therapeutschap. En ik geniet, dit werk geeft me energie, blijven oefenen in aanwezig zijn bij mezelf in contact met de ander. 

Dat was ook de start van echt werk maken van op zoek gaan naar een praktijkruimte - want therapie geven in de living, dat komt toch wel heel erg dichtbij. Mijn zoektocht was vruchtbaar, sinds half november huur ik een ruimte in het centrum van Hasselt. En dit is ook een geschenk dat onze thuis terug volledig onze thuis is, zonder praktijkvoering in de living. 

In de kazerne van Herkenrode, ben je welkom in mijn ruimte voor zangcoaching, gitaarles en ook lichaamsgerichte therapie. 

Ik kreeg de vraag of ik ook stembevrijding geef, en zo ja, dan wou deze vrouw dat heel graag bij mij volgen. (zo dankbaar voor dit enthousiasme!)
Dit maakte iets in mij wakker, een inzicht dat ik via stembevrijding mijn 2 passies kan combineren. 

Mijn eerste passie, muziek en zingen, het ontdekken van mijn eigen stem en deze naar buiten laten komen. Via mijn klassieke opleidingen en daarnaast het exploreren van verschillende muziekstijlen en vrij zingen, heb ik een bagage waaruit ik kan putten om mensen in zangcoaching te begeleiden. 
Mensen in contact brengen met hun stem, via hun adem; hen laten zingen en het plezier hierin vinden, dat geeft me voldoening. 

Via het zingen en zangcoaching geven, kwam mijn interesse voor lichaamswerk en therapie. Doorheen mijn opleiding - lichaamsgerichte therapie & shamanisme - is er een passie gegroeid voor dit vak. Via lichaamswerk zoals bio-energetica en authentic movement, kwam ik zelf meer in contact met mijn lichaam en leerde ik wat mijn spanningen me komen vertellen. Steeds meer krijgen we tools hoe we kunnen kijken naar onze potentiële cliënten, door hun lichaam te laten spreken. 

Dit is het beeld dat ik heb van stembevrijding; via lichaamswerk in contact komen met het lichaam, spanning in beweging brengen. Jezelf leren gronden en reguleren en van daaruit stem laten ontstaan. Of door stem te geven, je jezelf kan reguleren en spanning in beweging kan brengen. 

Ik heb al mogen ervaren dat ik dit aan mensen kan bieden, dat ik een veilige ruimte kan creëeren waarin alles mag zijn. Dat hun stem vrij mag gaan klinken, begeleid door drum. Dit geeft me vertrouwen en motivatie om de praktijk van stembevrijding verder te onderzoeken en onderbouwen; zodat dit met zorg voor mezelf en cliënten, in mijn aanbod kan toegevoegd worden. 

De energie van de nieuwe maan in Leeuw, spoort me aan om te delen, mijn gedachten, emoties en gevoel naar buiten te brengen.

Een weekje vakantie met de verwachting samen in verbinding gaan, werd een proeven van samen zijn; en een diepere verbinding met mezelf en alles rond me mogen ontvangen.

Dankbaar ben ik voor de dragende kracht van de natuur, die me doet aarden. De zee die mijn pijn en zorgen meenam, de wind die het stil maakte in mijn hoofd, de zon die mijn hart en hele zijn verwarmde. 

Daar in de weidse landschappen van Normandië voelde ik de energie stromen. Het avontuur in mij is geprikkeld, willen ontdekken, veranderen van leefomgeving, blijven leren en groeien. Mijn passie naar buiten willen brengen, als muzikant. De energie om voor mezelf en mijn lichaam te zorgen, door beweging en het eten van zuiver voedsel.

Terug thuis zinderen alle ideeën in mijn hoofd en is het niet makkelijk ze helder te krijgen, het aanbod is te groot. Voor het overzicht en motivatie maakte ik een planning wat ik de komende 10 dagen (van de zomervakantie) nog wil doen, plus een dagplanning om deze productief in te vullen. Met ook voldoende ruimte voor vrijheid, om te genieten van de zomer, alleen of met vrienden of familie. 

Stap voor stap de doelen vormgeven, met als eerste doel de focus op mijn eindexamen (master zang) en het project "Connection' (dat werd uitgesteld in mei). Zorgen dat ik in een goede conditie ben, algemeen en mijn stem in het bijzonder; zodat ik fit en vol vertrouwen op het podium kan staan. Mijn droom om via muziek in verbinding te zijn en mijn liefde te kunnen uitzingen voor het publiek. 

De andere dromen, die komen later wel, als er ruimte is, als alles in een flow gaat stromen, met aandacht voor positieve energie. 

Er wordt deze periode al veel geschreven en gedeeld over de Covid-19 crisis die er heerst in de wereld. Extra meningen wil ik hier niet aan toevoegen, maar graag deel ik wel mijn ervaringen in deze periode. Als dit virus ons iets leert is het zeker wel dat we geen controle hebben over een situatie. We hebben geen controle over de uitkomst, geen controle over een reactie van iets buiten onszelf. We kunnen wel bewust omgaan met onze eigen reactie, gaan we ons als slachtoffer opstellen, of gaan we ervoor kiezen om voor onszelf te zorgen, de emoties er laten zijn, wetend dat dit ook weer zal overgaan als we het niet wegsteken of er in blijven hangen. 
Ik besef dat dit veel makkelijker gezegd (geschreven) is dan het in realiteit toepasbaar is. Daarom deel ik graag een stukje van mijn verhaal uit deze periode.

Het begin van de lock-down kwam die moment als een geschenk. Persoonlijk had ik een erg harde en pijnlijke spiegel voorgehouden gekregen. Verlamd van pijn en verdriet wist ik absoluut geen blijf met mezelf. Dankzij de situatie dat we het huis niet uit mochten, kon ik logeren bij vrienden en had ik de tijd en ruimte om deze emoties te gaan doorvoelen. Wat kwamen deze emoties me vertellen? Het werd tijd om uit het patroon te stappen, maar oh boy simpel is dat niet.  Het was tijd om mijn eigen verhaal te gaan schrijven, niet in afhankelijkheid van de ander. 

Maar wat is dan mijn verhaal? Wat wil ik in de wereld zetten? Wat zijn mijn dromen? Vanuit deze vragen ontstond deze nieuwe website, een uiting van wat ik wil bieden en in de wereld zetten. Dat is al een droom die ik werkelijkheid zag worden. En dromen blijf ik doen, ik heb voldoende mensen rond me die me met de voetjes op de grond blijven houden. Maar dromen mag, het is zoiets puurs en mooi, het houdt je in contact met je innerlijke Zijn en speelse innerlijk kind.

Naarmate de lock-down bleef duren, kwam ook meer onzekerheid over de toekomst, hoe zou deze eruit zien als muzikant. Het verplaatsen (naar wanneer?) van mijn project 'Connection' was onvermijdelijk, maar ontzettend jammer vond ik het wel. Het persoonlijke thema, een project waar we al zo lange tijd mee aan het werk waren. In die laatste maanden dat het tot werkelijkheid zou gecreëerd worden, valt het volledig weg. Maar ik heb er vertrouwen in dat uitstel geen afstel is :) 
Ik ga heel graag via muziek in verbinding met anderen; voorlopig even enkel via video's en opname's; maar ik ben dankbaar dat ik via deze digitale weg in huiskamers terechtkom. 

Al eerder schreef ik in deze blog over zelfzorg en zelfliefde. Ook hier wil ik het er graag over hebben, want hier begint ons luisteren naar onszelf en het schrijven van ons eigen verhaal. Alles is input, je voeding, wat je leest, waar je naar luistert,... jij bepaalt of je wil meegaan in de hectiek of angst in de verslaggeving. Luisteren naar je lichaam, is het begin van luisteren naar jezelf. In deze tijd van afzondering en weinig/geen contact speelt de huidhonger ook erg bij me op, het verlangen naar een knuffel, een hand, een fijne aanraking. Voorlopig is het knuffelen met men hondje, bewegen en dansen, een massage aan mezelf geven, op blote voeten door de natuur wandelen. Neemt het het gemis volledig weg, neen, maar het maakt het wel een stuk draaglijker. Wanneer je voor jezelf zorgt, kan je ook voor de ander zorgen.

Het leven zou het leven niet zijn als deze mooie woorden en theorie zo kon worden toegepast... Ook ik ga nog vluchten van de emoties die willen bovenkomen, met een zak chips/chocolade en een glas wijn; of de emoties overvallen me en dan dan kan ik niets anders dan mijn tranen laten stromen. Zoals een goede vriendin me zei "zonder licht kan er geen schaduw zijn" we kunnen wel kiezen om te genieten van het licht en daar onze energie te halen, of ons onder te dompelen in de schaduw - waar ook nuttig werk gedaan wordt. 

We moeten het leven ook niet te serieus of te zwaar nemen. Neem jezelf niet te serieus en ga vooral niet oordelen over jezelf. Was het vandaag geen fantastische dag, morgen is er weer een nieuwe dag. Eén waar je kan kiezen hoe die te beleven, genietend van de kleine dingen zoals de vogels die je wekken, je eerste tas koffie in de ochtend, ... 
De wereld lijkt soms zo een wrede plaats, maar ik onthou toch de schoonheid. Aan deze schoonheid van moeder natuur, verbindingen tussen mensen, tussen mens en dier, tussen mens en natuur, daar draag ik graag in liefde aan bij. 

​In deze blog deelde ik al eerder over mijn groeiproces als muzikant, zangeres en mens. Zingen en mijn stem gebruiken blijft voor mezelf zo een mooie – en belangrijke – tool om naar binnen te gaan en buiten te komen, zo fascinerend om te blijven ontdekken en ontwikkelen.

​Het exploreren van mezelf als persoon heeft me op diepere lagen gebracht, als zangeres heeft dat geleid tot een letterlijke verdieping: de ontdekking van mijn borststem. Door meer in contact met mezelf te komen, meer openheid te ervaren, letterlijk te kunnen zakken, vele spiritliederen te zingen in het lage register, ontdekte ik een kracht in mezelf; dat zijn uiting geeft in een krachtige klank vanuit mijn borst. Nu klinkt die soms nog wat rauw, maar met technische oefeningen zal die nog gepolijst worden zodat hij makkelijker is te integreren is in mijn (klassieke en vrije) repertoire. Fantastisch dat gevoel van de kracht van mijn eigen stem te kunnen ervaren, in heel mijn lichaam.

Ik leef vanuit mijn hart, voel veel liefde en dankbaarheid voor de natuur, energieën, de mensen in mijn omgeving en mezelf.  Deze manier van leven voelt heel natuurlijk aan, ik voel mezelf openbloeien, maar dat maakt me ook kwetsbaar, het blijft een oefening om de veiligheid in mezelf, via aarding, te vinden.

Ook op het podium voel ik me zingen vanuit mijn hart, dankbaar dat dat kan; dit wou ik bereiken, mensen raken met mijn stem en interpretatie van de muziek. Maar ik voel me ook extra kwetsbaar, omdat ik een stuk van mezelf laat zien via de muziek die ik zing/maak. Iets prachtig om te mogen ontdekken dat dit binnen mijn mogelijkheid ligt, maar ook hier een oefening in het creëren van veiligheid voor mezelf.

​Als dit is wat ik hier op aarde mag komen doen, zingen, muziek maken, klanken produceren en daarmee van betekenis kunnen zijn voor mensen; dan ben ik zeer dankbaar.

​Na een druk schooljaar vol lesgeven, studeren en zingen, was het tijd voor vakantie. Voor deze zomer zocht ik naar een yoga stage als (gedeeltelijke) invulling van mijn soloreis, op een zonnige Europese bestemming aan de zee. Met de “yoga et voix” stage op het Griekse eiland Egina, vond ik veel meer dan ik had kunnen zoeken.
Deze blog schrijf ik vanop het balkon van mijn studio (voor deze 4 dagen) op het eiland Agistri, met zicht op de ondergaande zon op de zee. Intense gelukkige emoties ervaar ik deze moment, niet alleen door hier op dit paradijsje te zitten, maar ook door de voldoening die ik ervaar na de gevolgde stage.

Elke ochtend een sessie yin yoga van docente Laureanne, gaf me de verbinding met mijn lichaam op een krachtige maar zachte manier. Wat een ontdekkingen tijdens de lessen boventoon zingen! Docent Iannis leerde me mijn stem als instrument op een andere manier te bekijken. Het dagelijkse klankbad dat we kregen doordat Iannis onze stemmen zo samen te liet klinken dat we veel boventonen konden horen. En het meest keek ik dagelijks uit naar de workshop improvisatie en chansons du monde bij docente Claire. Het plezier dat ik mocht ervaren door de vrijheid te vinden in mijn stem tijdens het improviseren. Ook kwam er elke workshop een nieuw wereldlied bij, Frans, Arabisch, Grieks en Afrikaans lieten ons reizen naar andere bestemmingen.

​Maar deze enthousiaste gevoelens had ik niet aan het begin van de stage. Alles in het Frans was veel moeilijker en vermoeiender dan ik me had voorgesteld. Daardoor waren de lessen extra intens doordat mijn concentratie ook naar de taal moest gaan. Ik was zo blij als ik tijdens de namiddag siësta op mezelf kon zijn en gaan zwemmen in de zee, want het constant in de Franse groep zijn vroeg heel veel energie. Na 2 dagen maakte ik de klik om ervoor te gaan, erin te duiken en alles op te nemen. De openheid en geduld in de groep van 5 dames en 3 teachers was een grote steun.
​

Alles wat ik tijdens deze 5 daagse stage geleerd heb, mocht tot uiting komen tijdens een avondje zingen in de bar waar plaatselijke muzikanten wekelijks samen komen om te musiceren. En wat was dat dan, dat ik geleerd had, vroegen mijn mede stagiairs toen ze me eerst vol verwondering Fauré hoorden zingen, popsongs met 2de stem en samen improviseren met Iannis, Claire en Laureanne.

Wel ik weet hoe te zingen en hoe mijn stem juist te gebruiken, hoe een lyrisch lied te interpreteren. Maar ik zocht naar vrijheid, meer variatie (zonder vibrato, resonanties) in mijn stem, durven! En dat vond ik, stoppen met denken altijd mooi te willen zingen of de juiste noten te zingen. Mijn stem laten vloeien zoals het komt, van binnenuit, expressief naar buiten. In lyrische (klassieke) muziek zal ik nog steeds denken aan juiste noten zingen, maar ook daar wil ik graag deze vrijheid meer gaan exploreren.

​Wat een energie en kracht dat ik heb mogen ontvangen op zo een korte tijd. Het exploreren, letterlijk bevrijden.  Het contact met de natuur was er al tijdens het dagelijkse zwemmen in zee, maar was nog veel sterker tijdens een bewuste wandeling en meditatie in een oude olijfboomgaard. Souvenirs die ik graag meeneem naar mijn dagelijkse leven thuis, maar nu eerst nog genieten van een enkele dagen Griekse zon en ontwaken en gaan slapen met het geluid van de golven van de zee.
​

Als kind denk je niet te veel na, je volgt je eigen lichaam. Als je zin hebt om te spelen, doe je dat, als je zin hebt om te dansen, doe je dat, als je lichaam aangeeft te rusten, doe je dat. Als opgroeiende tiener werd ik me meer bewust van mijn lichaam, het in conditie willen houden door de zwemlessen en trainingen, confrontatie met mijn lichamelijke grenzen in de balletles.



Ik herinner me vooral de voldoening na de inspanning en het gelukkig zijn door het bewegen.Later kwam de haat/liefde verhouding met mijn lichaam, het veranderen door de hormonen, levensstijl. Volgens mijn hoofd paste mijn lichaam niet meer binnen het ‘ideaalbeeld’. Me goed voelen met mijn lijf dat me gegeven is, kwam pas na de acceptatie. Mijn lichaam is niet wie ik ben, maar wel mijn klankbord waarnaar ik mag luisteren en zorg voor dragen, uit liefde.

Als muzikant word ik ook geconfronteerd met mijn lichaam, gespannen spieren in mijn bovenrug en schouders, door de houding tijdens urenlang gitaar studeren. Eerst was er een gevecht, blijven doorgaan, lapmiddeltjes voor die pijnlijke nek, schouders en rug. Nu probeer ik te zorgen voor mijn lichaam via ontspanning wanneer nodig, oefeningen voor bewegelijkheid en kracht, zodat ik in een goede houding gitaar kan spelen.

Als zangeres ging dat bewustzijn van mijn lichaam nog een stap dieper (letterlijk, door het gebruik van bekkenbodemspieren ;)) . Ons instrument zijn niet enkel die kleine stembanden, het is ons hele lichaam dat we bespelen als een instrument. Als ik het vergelijk met een gitaar, zijn onze stembanden de snaren, ons lichaam de klankkast. Zonder een goedgebouwde body van de gitaar, klinken die snaren niet. Als er geen connectie is tussen ons lichaam en de stembanden, kunnen de klanken niet resoneren.

In een eerdere blogtekst schreef ik al over de wisselwerking tussen yoga en zang, daar wil ik nu nog eens op terug komen. Hoe langer ik bezig ben met yoga en me er meer in verdiep, hoe meer verbinding ik vind in mijn leven en als zangeres. Yoga leert me focussen, leert me te aanvaarden wat is, geeft me lichamelijke kracht maar leert me ook loslaten, leert me zijn.

Mijn eerste benadering naar zang was vrij technisch en instrumentaal, vanuit het denken en analyseren. Nu mijn zangtechniek steeds verder vordert, kan ik gaan vertrouwen op mijn lichaam en gaan voelen. Deze techniek blijft zeker een belangrijk onderdeel als ik zing, maar daarnaast mag ik het soms ook loslaten, de lucht laten stromen, voelen dat de klanken van diep binnen in mij komen en zo vol overgave muziek maken.

​Hoe mooi is het als je met je lijf dat je gekregen hebt, kan doen wat je graag doet EN als je door wat je graag doet, verbinding vindt met je lichaam. Hiervoor ben ik een dankbaar persoon, dat ik dit mag ervaren in mijn groeiproces. Laten we dansen, zingen, lachen, … genieten van onze aanwezigheid in het hier en nu.

Het leven geeft zoveel input en ik wil van alles proeven en ervaringen opdoen. Daarbij wil ik ook alles goed doen, een goede leerkracht zijn, een goede student, een goede vriendin of familielid, een goed koorlid. Tot het teveel is en dan laat mijn lichaam dat heel duidelijk weten. Zoals mama het me zei “als Nele alles wil doen, valt ze in panne”. Deze week was het terug zover, mijn lichaam dat halt zei.  Hierdoor mocht ik de keuze maken, alle avonden gaan repeteren en concerten doen met het koor; of rust en voor mezelf zorgen. Een moeilijke keuze, want ik wil geen zwakte tonen, ik wil niet teleurstellen (de dirigent, mede koorleden en mezelf).  Toch ben ik blij met de waarschuwing van mijn lichaam, hierdoor kreeg ik de ruimte om voor mezelf te gaan zorgen.

Maar zoals een goede vriendin me zei, 1 dag rust is een tijdelijk lapmiddel als je aan dit tempo blijft doorgaan. Ik mag proberen meer die balans te vinden, waardoor ik niet in panne val. Het mag wat trager gaan, niet altijd ja zeggen, niet alles vol plannen. “Hij leed aan de ziekte van hen die zich schuldig voelen als ze niet werken; zolang je werkt hoef je het leven niet in de ogen te kijken”,  (uit “De schaduw van de wind” van Carlos Ruiz Zafon) een zin die een vriend me doorstuurde en deze kwam binnen. Door bezig te blijven, ook al is het met dingen die ik echt graag doe, het blijft een beetje weglopen om naar mezelf te kijken en gewoon te zijn.

Het is niet mogelijk om alles aan de kant te zetten om naar mezelf te gaan kijken, er zijn verantwoordelijkheden in mijn job en rekeningen die ik hoor te betalen. Maar daarnaast is het ook mijn verantwoordelijkheid om voor mezelf te zorgen. Mijn keuze om bij het octopus koor te gaan zingen, was grotendeels ook een invulling van mijn vrije tijd. Ik heb absoluut genoten van deze ervaringen, momenten dat ik niet in mijn hoofd zat en volledig opging in de muziek. Deze projecten zet ik nu on hold, zodat ik mijn energie kan opbouwen en gebruiken voor wat ik echt wil. Zoveel mogelijk halen uit mijn master zang opleiding en deze met succes afsluiten. Muziek zingen dat ik kies en brengen voor publiek, dat is mijn droom. Deze droom zal werkelijkheid worden in de vorm van mijn interdisciplinair project (april 2020 historisch stadhuis Hasselt) daarover later meer 🙂

​Dus meer lege momenten in de agenda, tijd om de natuur in te gaan, tijd om te lezen, te schrijven, yoga, te zijn. Hierdoor zal ik in mijn eigen kracht kunnen staan, de kracht en het vertrouwen dat ik voel nodig te hebben om op het podium te gaan staan. Ik geloof er in, alles is al goed 🙂

Na een druk schooljaar, vol nieuwe leerlingen thuis, podiummomenten, persoonlijke obstakels te overwinnen,… was het tijd voor een lange vakantie. Ik zou thuis kunnen blijven en vakantie nemen, maar ik ken mezelf, dan zou ik toch alle studenten aannemen om te coachen en zou ik nog niet tot rust komen om de batterijen op te laden. Daarom besloot ik op mijn eentje naar Bali te reizen voor 5 weken, een weekje yoga, 3 weken vrijwilligerswerk en afsluiten met een kleine week strandvakantie.
Het bleek de ideale combinatie om het geluk in mezelf terug te vinden, te genieten van al het moois om me heen. Het was ook goed voor mijn zelfvertrouwen, het leren overwinnen van de kleine obstakels aan de andere kant van de wereld, op mezelf. Er waren ook uitdagingen aan te gaan, fysiek (de soms pittige yoga lessen) en mentaal (het alleen reizen) die me sterker hebben gemaakt als persoon. Het klinkt allemaal erg cliché, maar op mijn reis kwam ik mezelf tegen; en ik moet zeggen, ik ben best trots op die persoon die ik daar tegenkwam.
Een half jaar geleden ben ik met yoga lessen gestart, vanaf het moment dat ik op de mat zat, voelde ik dat ik daar hoorde. In Bali ben ik vrij intensief met yoga bezig geweest en dat bracht dingen teweeg. Het grootste profijt dat ik persoonlijk uit de yoga lessen haal, is balans. Fysiek je aarding vinden, je evenwicht. Maar ook mentaal, je gedachten kunnen uitschakelen, in jezelf kijken. Als zanger is het eveneens belangrijk je balans te vinden, je aarding met de grond, je kunnen focussen op je stem, maar ook kunnen loslaten. Heel die wisselwerking intrigeert en motiveert mij om hierover verder te leren, te ontdekken. En uiteindelijk wil ik niets liever dan deze kennis of ervaring dan ook delen met mijn studenten.
Deze week ben ik terug vol goede moed met de zangcoachings gestart. De studenten die zo blij zijn dat ze terug les hebben, soms na een heel erg lange periode, daar word ik zelf ook blij van. Terug met de muziek bezig zijn, nieuwe muziek ontdekken, doorgeven. Het wordt een top jaar, als ik mijn geluk kan delen. Namaste 🙂

Lesgeven kan zo inspirerend zijn door elke persoon die met zijn verhaal en motivatie aan de lessen start. Als leerkracht openstaan om zelf bij te leren, geeft zoveel verrijking aan mezelf als muzikant, leerkracht en mens.
Deze week kreeg ik een interessant inzicht van 1 van mijn zangstudenten. We waren bezig aan de basisoefening en na een paar goede noten lukte het hem niet meer. Na een paar ‘trucjes’ uit te proberen besloot ik deze bewuste moeilijke noot over te slaan en terug te gaan naar de basis, even weg van de piano, op zoek naar zijn stem vanuit de ademhaling.
Daardoor ondervond hij dat dat hij door los te laten en niet alles meer te willen controleren het zingen terug ‘vanzelf’ ging. Hierop zegt hij “dat is zoals het leven, we kunnen niet over alles controle hebben en we kunnen enkel vooruit als we loslaten.”Deze opmerking is zo raak en voor vele mensen van toepassing, ook voor mij persoonlijk kom ik vaak situaties tegen waarin het een kunst is om los te laten om vooruit te gaan.
Door dit inzicht wordt het weer duidelijk waarom zingen zo belangrijk voor mezelf is. Als ik over veel twijfel of me zorgen maak, neem ik mijn gitaar vast en ga ik zingen. Krijg ik over een bepaalde situatie in mijn leven geen ‘controle’ ga ik mijn stemoefeningen doen, om daarmee tot de constatatie te komen dat ik mijn stem niet kan controleren en dus samen met alle techniek ook moet loslaten om mijn stem te laten klinken. Als ik door met wat ik zelf zo graag doe, ook nog eens mensen kan raken, dat maakt mij gelukkig en dankbaar.