8 oktober 2020, de geboorte van mijn project Connection. Na maanden werken, repeteren, reflecteren, groeien in de baarmoeder, ontstond daar - in de mooie oude kerk van Sint-Agatha Berchem - de verbinding die ik zoek. De verbinding met de muziek, die ik volledig voelde nu ik kon loskomen van de partituur en kon vertrouwen op mijn eigen kunnen. Verbinding met mijn medemuzikanten, Annick en Guy, die steeds meer zichtbaar werd. De eerste opvoering was een spannende try-out in opperste concentratie. Maar we vonden het vertrouwen in onszelf en elkaar, en daarmee onze vrijheid om de muziek samen te brengen. De verbinding met de teksten van Virginia Woolf, die als rode draad doorheen het concert aan bod kwamen. De reflectie met mijn eigen leven en de muziek die we brachten was zo treffend. Verbinding met de beelden die Jonas schilderde, het landschap dat tevoorschijn kwam, waar we als muzikant deel van werden. Verbinding met het publiek, aan wie ik me kon tonen, mijn verhaal vertellen via de muziek, woorden en beeld. Mijn naaste familie en dierbare vrienden in het publiek zien raakte me diep. Zo dankbaar dat zij aanwezig waren op dit belangrijke moment; en zijn in mijn leven. En last but not least, de verbinding met mezelf, daar op mijn blote voeten, mocht ik de ruimte innemen, toonde ik mezelf, kwetsbaar en krachtig. In het ritueel van de trouw, de trouw met het leven, de trouw met mezelf. De dag na dit concert, startte mijn eerste opleidingsjaar van "Connected living" (toeval, nee hoor :D), dat was pittig maar ook zo'n mooie start van het integreren van deze gebeurtenis. Want die integratie was (en is) nodig, het voelt als een deur die daar is opengegaan, een grote stap richting dit is Nele die ik wil tonen. Na de high van deze concertervaring, kwam ook de low. De rush van repetities, samen muziek maken, viel weg. Met de huidige corona situatie is de kans op touren met deze voorstelling zo klein, een droom en wens die we samen hebben. Ik viel terug op mezelf en ik wist geen blijf met die extra tijd die er kwam. De verbinding die ik diep had mogen ervaren leek nu ver zoek en ik zocht weer die verbinding buiten mezelf. Mijn tijd vulde ik in met afleiding. Het is geen toeval dat ik ervoor koos om dit jaar te starten aan de "connected living" opleiding. Via lichaamsgericht werken en met veel aandacht voor natuur en spiritualiteit, geef ik mezelf de kans verder te groeien en op deze manier ook anderen te helpen als coach. De opdrachten die we kregen brachten we weer korter bij mezelf. Dit kunnen delen met nieuwe mensen die ik mocht ontmoeten in deze opleiding, in ons 'huiswerkgroepje', bracht me de verbinding. In de ruimte die mocht ontstaan, ondervond ik hoezeer het wandelen in de natuur me geluk bracht. Dankbaar ook dat ik dit kan doen met mensen die me nauw aan het hart liggen, voor deze groeiende connecties. Ik vond ook hoe beweging, dans en zang steeds dieper mijn medicijn zijn. Expressie geven aan wat er leeft, vindt zijn weg in het maken van nieuwe nummers. Momenteel voel ik me heel dankbaar, voor de verbinding die ontstond op het podium, de zichtbaarheid van mezelf als muzikant. Het groeien van mezelf, met mensen rond me die hiervoor ruimte en steun bieden.
1 Comment
|
WelkomVia deze blog deel ik met jullie mijn ervaringen van mijn groeiproces als mens, muzikant, leraar en lichaamsgericht therapeute. Categorieën
All
|