Met het jaareinde was het goed om stil te staan bij de gebeurtenissen en dankbaar te zijn voor wat het afgelopen jaar me bracht. Gesterkt door een voelend weten, groeide er terug vertrouwen om ook dit jaar verder te wandelen op mijn pad. Er was een weg naar binnen, en van binnen naar buiten; maar ik voel dat dit geen eindpunt is, want er komt weer een periode naar binnen, en van hieruit weer een weg naar buiten. Net zoals de seizoenen, net zoals elke dag de zon opkomt en weer ondergaat.
Stilstaan met mijn keuzes en ervaringen van afgelopen jaar, gaf me de daadkracht om verder te schrijven aan mijn verhaal en dit met jullie te delen.
In oktober 2020 startte ik met de opleiding "Connected living, life coach" bij Agape. In eerste plaats om gedurende langere tijd, structureel en met verschillende invalshoeken; bij te leren over en voor mezelf. Daarnaast zocht ik ook meer kennis en kunde, om mensen die bij mij komen voor zangcoaching, meer te kunnen bieden. Zingen is een weg naar binnen, in contact komen met je adem, met je lichaam en je stem; beweegt wat met de mensen. Voor hen die daarnaar op zoek zijn en voor open staan, ondersteun ik graag dat contact met hun lichaam, hun innerlijke weten en uiting te geven aan wat leeft, via klank.
Na een jaar leren en groeien, binnen de warme groep waarin ik me welkom voel; was er toch twijfel om de opleiding verder te zetten. Dit vanuit een angst voor financieel tekort en ruimte in tijd en energie die de opleiding vraagt. Terug stilstaan bij mijn motivatie waarom ik de opleiding startte, deed mijn hart sneller slaan, een weten dat ik dit wil doen en vervolledigen. Tijdens het eerste weekend van dit 2e jaar, was er eerst nog overweldiging om dat ik effectief nog in de groep zat, een groep die ook veranderd was; en zo'n groot gevoel van dankbaarheid dat ik deze keuze voor mezelf gemaakt had. Een jaar vol nieuwe kansen om te leren, tegen mijn comfortzone muur te botsen, gespiegeld te worden, en te groeien.
"Nature is calling" is een lied dat ontstond in de eerste maanden van connected living, wanneer we de opdracht kregen na te gaan hoe we onszelf kunnen reguleren. Voor mij is dat de natuur ingaan, blootvoets wandelen, bomen knuffelen; wandelen in gezelschap of op mezelf; heerlijk!
Die roep van de natuur werd nog luider, die trok me naar 'la Geneytouse' waar ik in de zomer mijn vision quest deed. Wat me dat bracht, datgene dat ik reeds besef en wil delen, kan je lezen in onderstaand blogbericht.
https://www.neleraymaekers.com/blog/the-storyteller
Daar kwam het idee om mijn muziek in de wereld te brengen, met de opname van mijn nummers. Een zaadje dat jaren geleden geplant werd, afgelopen jaren mocht groeien doorheen de ervaringen (die ik hier neerschreef), en dit jaar mag dat zaadje gaan bloeien.
https://nl.ulule.com/the-storyteller-my-songs-recorded/
0 Comments
Zingen is mijn weg naar binnen, door te zingen kom ik in contact met mijn adem, mijn lichaam, ga ik voelen en kan ik expressie geven aan wat er leeft.
Hoe meer ik in contact kwam met mijn innerlijke stem, hoe enthousiaster zij werd; hoe luider de stemmen uit mijn omgeving klonken. Mijn naasten zagen me zoeken en veranderen, zij zochten de 'oude Nele'.
Het leek/lijkt hen dat ik met mijn hoofd in de wolken zit en weinig met mijn voeten op de grond sta, in deze wereld. Vanuit mijn perspectief zat ik inderdaad soms met mijn hoofd in de wolken, ik heb nog steeds mijn dromen; maar ging ik ook door de modder en voel ik me steeds steviger op de aarde staan. Ik benoem het door de modder ploeteren als de weerstand die ik ervoer en nog ervaar, zowel bij mijn naasten als in mezelf. De weerstand om naar mijn eigen patronen te kijken, mijn angst in de ogen te zien en deze patronen proberen om te buigen. Uit mijn comfortzone stappen, dit zijn mijn groeipijnen. Door keuze's die ik maakte in mijn leven, dat niet meer zo nauw aansluit bij keuze's die vrienden/familie maken; zijn er banden verloren gegaan, dit doet pijn. Ook heb ik dankbaar mogen ervaren dat voor elke gesloten deur een nieuwe zal openen, maar een lange vriendschapsverbinding zien stoppen deed me rouwen. Familiebanden blijven, ook al is het soms zoeken naar elkaars raakpunten.
Mijn thema is verbinding, ook in mijn project Connection - hierover lees je meer in onderstaande blog - staat dit centraal en wordt het zichtbaar op het podium.
https://www.neleraymaekers.com/blog/connection
De verbinding met mezelf kan ik voelen en voeden, van hieruit blijf ik in verbinding gaan met mijn omgeving. Ook al is dat soms een uitdaging en voel ik me soms het vreemde eendje in de vijver. Vanuit het gevoel vast te zitten in patronen, of in verhalen die ik zelf in mijn hoofd maak; of door het gevoel van druk te ervaren in mijn omgeving, ontstond dit lied. Vogels hebben een aantrekking op mij, hun zang, hun kleuren en hun vrijheid in de lucht.
Via yoga hervond ik het contact met mijn lichaam, in het samen mediteren of mantra's zingen vond ik verbinding. - Hierover schreef ik al eerder blogteksten.
Maar ik zocht meer, meer verdieping, meer verbinding, meer intuïtief bezig zijn. Ik was (ben) als een spons voor alle verhalen over zelfontwikkeling en natuurreligie. Ik voelde dat er zoveel rijkdom en wijsheid zit in onszelf en in alles wat ons omringt. De dieren, de planten, bloemen, bomen, wind, vuur, aarde en water; daarom trok het sjamanisme mij, hoe we zo kunnen leren van wat de natuur ons laat zien. Mijn eerste ervaring in een zweethut was bepalend voor de weg die ik insloeg. Mijn hart stond volledig open, dankzij de verbinding die ik kon voelen, samen met de andere vrouwen met wie we 4 rondes dankten en zongen, en zweetten :D. Er waren ook zovele vragen en ik wou graag meer ontdekken van deze oude tradities. Een paar maanden later viel mijn oog op een uitnodiging voor een soundhealing bij Vanzelf Natuurlijk. Onbekende mensen, onbekend terrein, maar het verhaal van Maarten en Hedwig sprak me aan en ik voelde dat ik daar moest zijn.
https://www.vanzelfnatuurlijk.be/
En zijn kon ik daar, ondergedompeld in klanken kon ik zakken in mijn lichaam en me overgeven. Omdat deze plek zo goed voelde, startte ik even later bij Hedwig een traject 'embody your soul'; in een klein groepje met vrouwen gingen we naar onze kern, via creatief zijn, dansen, zingen en ceremonie. Ik ben ontzettend dankbaar hoe zij in mijn leven kwamen en hoe we steeds kunnen verbinden.
Soundhealing werd iets nieuws om te ontdekken, door te luisteren maar ook zeker door zelf klank te maken en te zingen. In een sessie met Hedwig verscheen tijdens het intuïtief zingen (wat klankheling is) het beeld van een prachtige leeuw. Ontroerd was ik door zijn kracht, zijn zon en warmte; dit was de aanzet tot het schrijven / al improviserend ontstaan van mijn eerste lied. Al van jongs af aan, koos ik voor het net wat andere pad, kleurde ik graag wat buiten de lijntjes. Wanneer mijn klasgenoten allen in het beige - grijs gekleurd gingen met ons vormsel, voelde ik me in mijn nopjes in mijn lichtblauwe rokje. De beste herinneringen aan mijn kindertijd zijn de verhalen die ik verzon en speelde, buiten in de tuin, of als we op vakantie waren; me als prinses, of liever zoals pocahontas wanen. Zat er ergens een henna tattoo artiest, Nele zou zo'n tekening op haar lichaam hebben... In het kso voelde ik me thuis, samen met andere jongeren bezig zijn met mijn passie (muziek) te ontdekken en te voeden. De doorstroom naar het hoger onderwijs, richting muziek, was een logisch gevolg. Ook hier voelde ik me goed, maar dan ook weer net wat anders dan vele medestudenten. Ik wou naast die muziekwereld toch ook de weide wereld ontdekken. Mijn droom om mijn leven te delen met een liefdevolle partner zag ik via verschillende stukgelopen relaties steeds kleiner worden. Ik voelde me steeds minder passen in het standaard huisje - tuintje - kindje verhaal. Op mijn 30ste ging ik dus op zoek naar hoe ik mijn leven wil invullen. Naast een job die ik graag uitoefen, het beleven van mijn passie via de studie; wie is Nele. Dat gevoel van vrijheid, verwondering en verbinding mocht ik intens ervaren op mijn reis in Bali. Contacten leggen met mensen die vrienden werden, via muziek kunnen verbinden met de plaatselijke kinderen. Daar ging mijn vuurtje terug branden, een verlangen om ten volle te leven. Terug thuis ging ik op zoek hoe deze verbinding te integreren in mijn leven, daar lees je meer over in de volgende blog :)
Waarom spreek ik over een geboorte van een instrument? Een geboorte is nieuw leven; Koe heeft haar leven gegeven en door van haar huid een drum te maken, geven we haar opnieuw klank, haar spirit leeft verder in onze drums. Ik kan het nog niet zo goed bevatten dat ik mijn drum in mijn handen kan houden en geraakt wordt door de klank die ze maakt. Wat een weg dat we aflegden, een verhaal dat ik meedraag en graag met jullie deel. We - ons groepje klavertje 4 - doken in het proces van het maken van een drum. In onze zoektocht naar een huid van Koe, kwam het belang van eerbied voor het dier en ten volle verbinden met haar, sterk naar boven. Zo belandden we op een boerderij in Duitsland, waar we contact konden maken met Dora. De koe die haar lichaam schonk aan hen die vlees eten, haar huid ging met ons mee. Gezegend voel ik me hoe we konden verbinden met elkaar en met koe, hoe we aanwezig konden zijn bij haar laatste ademhaling. Samen in ceremonie zijn, momenten van stilte, samen zingen, gezellig samen zijn. Een onvergetelijke ervaring. Dankbaar ben ik dat de huid mee naar mijn ouderlijke thuis kon, op deze plaats hebben we haar - met trial and error - schoongemaakt en opgespannen. Zo bijzonder dat op de plaats waar ik ben opgegroeid, ik mijn levensverhaal kon vertellen tijdens het schoonmaken van de huid. De vele uren en dagen doorbrengen op het erf van mijn ouders, tussen de weides, heeft me een grote dankbaarheid gegeven voor de plaats waar ik mocht opgroeien; en een grote dank naar mijn ouders voor hun hulp, klein en groot! Wanneer de huid met veel zorg was schoon gemaakt en gedroogd, is ze gaan logeren bij de ouders van groepsgenoten; tot het weekend aanbrak waarin we onze drum maakten op Agape. Dit weekend vond ik zo'n mooie balans tussen samenwerken, met de hele groep, in duo's elkaar helpen; en het serene werken op mezelf, verbinding maken met de drum. Na uren zwoegen, werd ik diep geraakt toen ik voor het eerst mijn drum in de hand had en haar klank hoorde. Ceremonie en meditatie was ook aanwezig, wat me in contact bracht met welke intentie er in deze drum zit. Verbinding is nog steeds een centraal thema in mijn leven, en dit zit ook in deze drum. De verbinding met mezelf, in het bijzonder met mijn vrouwelijkheid en vrouw-zijn. Op de berg besloot ik terug in contact te komen met mijn cyclus en het vrouwelijke te omarmen en eren. Na 8 jaar mocht mijn spiraal eruit zodat ik terug een menstruatiecyclus zou krijgen. Op de avond aan de start van ons drumweekend, startte mijn eerste bloeding (sinds 8jaar)... Voor mij is dat heel duidelijk waar mijn drum voor staat, de kracht van mijn vrouw Zijn. Het maken van de drum, was ook een vieren van mijn relatie met de vrouw van wie ik hou. Onze hartsverbinding ontstond tijdens het hele proces met Koe, haar zoeken, schoonmaken, verhalen delen. Het is een mooie weg die wij reeds aflegden, hoe we naar onszelf en elkaar konden groeien. Welkom drum, nieuw leven, spirit van Koe, spirit van overvloed en moederlijke kracht. Ik neem je mee op avontuur, in klankheling voor mezelf en anderen.
Aho <3 De nieuwe maan geeft me inspiratie en energie om met jullie iets te delen over mijn ervaring van de Vision quest deze zomer. Enkel datgene wat ik wil delen en wat ik al kan bevatten wat de ervaring me heeft gebracht,
25 juli vertrok ik naar Frankrijk en na enkele dagen basiskamp ging Ik de berg op om 4 dagen en 4 nachten te vasten en te bidden, voor mezelf, mijn naasten en de wereld. Mijn intentie was intense verbinding met de natuur en het eren van mijn kernkwaliteit, zingen. Van spirit kreeg ik de spot met de naam "The storyteller", dit raakte al meteen een gevoelige snaar in mezelf. Ik kreeg het gevoel dat ik iets te vertellen had en dat ik dat te doen heb met mijn lied. Uren (in no-time) heb ik leunend tegen de stam van grootvader boom gezeten en mijn verhaal verteld en gezongen. Tranen van ontroering stroomden meermaals bij het voelen dat ik gehoord werd en het verhaal van grootvader voelde, hoorde en zag. Zo dankbaar ben ik voor de intense verbinding die ik mocht ervaren, met mezelf, met de plek, spirit, moeder aarde, met mijn geliefden, familie, vrienden. Nooit een gevoel van alleen zijn, alles met elkaar verbonden in één groot geheel, magisch! De vrede die ik in mezelf mocht voelen, bracht heel veel dankbaarheid en ook kracht. Dit is wat ik in de wereld wil brengen: Ik breng vrede in mezelf, en van binnen naar buiten in de wereld, dit doe ik met mijn lied. Zo ontstond het idee om mijn lied effectief meer in de wereld te brengen, door het uitbrengen van een eigen CD. De afgelopen 2 jaar schreef ik een aantal nummers, over een thema dat me nauw aan het hart ligt. Deze nummers ga ik opnemen in de studio om ze uit te brengen op een CD. Om deze droom te kunnen laten slagen zal ik hiervoor een crowdfunding opstarten later deze maand. Daarover lees je later meer :) Aho. Als kind stond ik er weinig bij stil, een toneeltje opvoeren, zingen en dansen, ervan houden dat familie en vrienden naar me keken.
In de muziekschool kreeg op het podium staan een andere betekenis, er werd niet enkel gekeken, ook beoordeeld. Alles moest juist zijn, goede techniek, zonder fouten, muzikaliteit. Nog steeds speelde ik graag voor publiek, maar de lading was groter, er zou altijd feedback en kritiek komen. Mijn doel bij aanvang van mijn gitaarstudies was om leerkracht te worden, ik wou niet op het podium staan. Niet in de belangstelling willen staan, met zo'n grote druk hoe perfect het zou moeten zijn. Tijdens mijn zangstudies vond ik terug een plaats op het podium en ik ging ervan houden om er te staan. Beoordeling en kritiek kwam er nog steeds, maar langzaamaan vond ik een manier om hier positief mee om te gaan en mezelf sterker te maken. Naast het technische zang aspect, was er ook mijn groeiend lichaamsbewustzijn dat me hielp. Met de jaren ondervond ik dat muziek, en dan vooral stem, mijn medium is om te verbinden; en dàt is mijn belangrijkste reden om op het podium te willen staan. Mijn stem werd steeds vrijer dankzij het improviserend zingen en zingen van spiritliederen. Hierin voel ik hoe helend mijn stem voor mezelf werkt, hoe ik mezelf kan reguleren door uiting te geven aan wat er leeft, in klank. Het is een diep weten dat hierin mijn kernkwaliteit zit, ontzettend dankbaar voor dit geschenk. Naast dit weten, komen ook nog steeds de stemmetjes: ik wil niet speciaal doen, ik wil niet in de belangstelling staan, wat gaan ze nu denken, ik ben meer dan mijn rol als muzikant, ik wil niet opvallen met mijn muziek... Dit terugkrijgen in spiegel heeft me diep in mijn pijn geraakt. Na een gevoel van machteloosheid en ontkenning kwam de openheid naar mijn kracht. Dankzij het uitspreken, gezien en gedragen worden, mocht ik voelen dat het goed is om mijn kernkwaliteit te tonen, om die ruimte op het podium te nemen. Ontzettend dankbaar voor dit proces, om hierin meer over mezelf te hebben geleerd, en nu nog meer ga genieten op dat podium :) 8 oktober 2020, de geboorte van mijn project Connection. Na maanden werken, repeteren, reflecteren, groeien in de baarmoeder, ontstond daar - in de mooie oude kerk van Sint-Agatha Berchem - de verbinding die ik zoek. De verbinding met de muziek, die ik volledig voelde nu ik kon loskomen van de partituur en kon vertrouwen op mijn eigen kunnen. Verbinding met mijn medemuzikanten, Annick en Guy, die steeds meer zichtbaar werd. De eerste opvoering was een spannende try-out in opperste concentratie. Maar we vonden het vertrouwen in onszelf en elkaar, en daarmee onze vrijheid om de muziek samen te brengen. De verbinding met de teksten van Virginia Woolf, die als rode draad doorheen het concert aan bod kwamen. De reflectie met mijn eigen leven en de muziek die we brachten was zo treffend. Verbinding met de beelden die Jonas schilderde, het landschap dat tevoorschijn kwam, waar we als muzikant deel van werden. Verbinding met het publiek, aan wie ik me kon tonen, mijn verhaal vertellen via de muziek, woorden en beeld. Mijn naaste familie en dierbare vrienden in het publiek zien raakte me diep. Zo dankbaar dat zij aanwezig waren op dit belangrijke moment; en zijn in mijn leven. En last but not least, de verbinding met mezelf, daar op mijn blote voeten, mocht ik de ruimte innemen, toonde ik mezelf, kwetsbaar en krachtig. In het ritueel van de trouw, de trouw met het leven, de trouw met mezelf. De dag na dit concert, startte mijn eerste opleidingsjaar van "Connected living" (toeval, nee hoor :D), dat was pittig maar ook zo'n mooie start van het integreren van deze gebeurtenis. Want die integratie was (en is) nodig, het voelt als een deur die daar is opengegaan, een grote stap richting dit is Nele die ik wil tonen. Na de high van deze concertervaring, kwam ook de low. De rush van repetities, samen muziek maken, viel weg. Met de huidige corona situatie is de kans op touren met deze voorstelling zo klein, een droom en wens die we samen hebben. Ik viel terug op mezelf en ik wist geen blijf met die extra tijd die er kwam. De verbinding die ik diep had mogen ervaren leek nu ver zoek en ik zocht weer die verbinding buiten mezelf. Mijn tijd vulde ik in met afleiding. Het is geen toeval dat ik ervoor koos om dit jaar te starten aan de "connected living" opleiding. Via lichaamsgericht werken en met veel aandacht voor natuur en spiritualiteit, geef ik mezelf de kans verder te groeien en op deze manier ook anderen te helpen als coach. De opdrachten die we kregen brachten we weer korter bij mezelf. Dit kunnen delen met nieuwe mensen die ik mocht ontmoeten in deze opleiding, in ons 'huiswerkgroepje', bracht me de verbinding. In de ruimte die mocht ontstaan, ondervond ik hoezeer het wandelen in de natuur me geluk bracht. Dankbaar ook dat ik dit kan doen met mensen die me nauw aan het hart liggen, voor deze groeiende connecties. Ik vond ook hoe beweging, dans en zang steeds dieper mijn medicijn zijn. Expressie geven aan wat er leeft, vindt zijn weg in het maken van nieuwe nummers. Momenteel voel ik me heel dankbaar, voor de verbinding die ontstond op het podium, de zichtbaarheid van mezelf als muzikant. Het groeien van mezelf, met mensen rond me die hiervoor ruimte en steun bieden. Binnen 2 weken gaat mijn project “Connection” in première. Na bijna 2 jaar fantaseren, uitdenken, muziek instuderen en connecties leggen, komt alles samen op het podium. Het is een droom die werkelijkheid gaat worden, maar de weg ernaar toe, waaruit ik al zoveel leerde, is ook één om te koesteren. Dat plannen nooit lopen zoals je wenst werd de afgelopen maanden wel duidelijk… Corona liet ons de oorspronkelijke datum van 7 mei schrappen maar dit creëerde wel meer tijd en ruimte om dieper te zakken in het thema van verbinding. Een extra positief gevolg van dit uitstel is dat het project nu opgenomen is in de programmatie van de “Jong talent concerten” door BOT (Brussels operette theater). Waardoor we ons concert 3x kunnen brengen, wat kan tellen als try-out, en praktisch nam het ook heel wat zorgen weg. Samenwerken met anderen schept verbinding en inspiratie, maar vereist ook flexibiliteit en vertrouwen in elkaar. Helaas moest ik een paar keer terug op zoek naar een actrice, wat voor spanning zorgde, maar mijn gevoel zegt me dat Adele wel de juiste persoon gaat zijn die samen met me op het podium zal staan. Deze première, en verder in de toekomst :) In september was iedereen terug in het land en konden we eindelijk met zen drie beginnen repeteren aan de liedcyclus van Dominick Argento. De muziek die ik al een hele tijd zing en in mijn hoofd hoor, nu samen kunnen creëeren, heerlijk! Elke repetitie raken we meer op elkaar ingespeeld, voelen we de muziek meer en hebben we meer plezier in het musiceren. De graffiti muur die als grafisch beeld in de performance zit, laat even op zich wachten, wat me weer verplichtte in vertrouwen te gaan. Vandaag zou hij door Jonas geschilderd worden maar ondanks alle gebedjes gisteren avond, bleef het niet droog, waardoor het schilderij niet op de muur gespoten kon worden. Dit gaf ons de kans om ons toe te leggen op de teaser video. Samen met Guy op klarinet, ik al zingend en met Jonas schilderend op de achtergrond, hebben we ons geamuseerd in de regen. Heel benieuwd naar dat resultaat en ik ben dankbaar dat we vandaag die kans hadden om deze ervaring samen te hebben. Het uiteindelijke schilderij is ook voor mij spannend afwachten, maar alle vertrouwen dat ook dit resultaat mooi en af zal zijn.
Onderweg terug naar huis zit ik met een big smile - achter mijn masker - op de trein. Veel energie gaat naar het managen, plannen, uitvoeren; maar de energie die terugkomt door samen te creëeren is onbetaalbaar. Het wordt de eerste keer dat mijn project op de planken komt, en het smaakt nu al naar meer om hier meer mee te doen! De energie van de nieuwe maan in Leeuw, spoort me aan om te delen, mijn gedachten, emoties en gevoel naar buiten te brengen. Een weekje vakantie met de verwachting samen in verbinding gaan, werd een proeven van samen zijn; en een diepere verbinding met mezelf en alles rond me mogen ontvangen. Dankbaar ben ik voor de dragende kracht van de natuur, die me doet aarden. De zee die mijn pijn en zorgen meenam, de wind die het stil maakte in mijn hoofd, de zon die mijn hart en hele zijn verwarmde. Daar in de weidse landschappen van Normandië voelde ik de energie stromen. Het avontuur in mij is geprikkeld, willen ontdekken, veranderen van leefomgeving, blijven leren en groeien. Mijn passie naar buiten willen brengen, als muzikant. De energie om voor mezelf en mijn lichaam te zorgen, door beweging en het eten van zuiver voedsel. Terug thuis zinderen alle ideeën in mijn hoofd en is het niet makkelijk ze helder te krijgen, het aanbod is te groot. Voor het overzicht en motivatie maakte ik een planning wat ik de komende 10 dagen (van de zomervakantie) nog wil doen, plus een dagplanning om deze productief in te vullen. Met ook voldoende ruimte voor vrijheid, om te genieten van de zomer, alleen of met vrienden of familie. Stap voor stap de doelen vormgeven, met als eerste doel de focus op mijn eindexamen (master zang) en het project "Connection' (dat werd uitgesteld in mei). Zorgen dat ik in een goede conditie ben, algemeen en mijn stem in het bijzonder; zodat ik fit en vol vertrouwen op het podium kan staan. Mijn droom om via muziek in verbinding te zijn en mijn liefde te kunnen uitzingen voor het publiek.
De andere dromen, die komen later wel, als er ruimte is, als alles in een flow gaat stromen, met aandacht voor positieve energie. |
WelkomVia deze blog deel ik met jullie mijn ervaringen van mijn groeiproces als mens, muzikant, leraar en lichaamsgericht therapeute. Categorieën
All
|