Als gitariste is het nooit mijn doel geweest om concertgitarist te worden, ik geef mijn passie voor het instrument graag door via het lesgeven. Daarnaast hou ik er nog steeds van om in mijn coconnetje te zitten en mijn favoriete gitaarmuziek te spelen. Als zangeres wil ik wel op dat podium gaan staan, het publiek raken met mijn stem en muziek waarin ik me persoonlijk kan uitdrukken. Mijn masterstudie in Mons brengt me weer dat stapje dichter bij het podium. Nieuwe muziek leren zingen en brengen, zowel in de individuele zangles als tijdens de les kamermuziek. Via kleinere klasconcerten en openbare concertproeven, podiumkansen krijgen en ervaring opdoen. Ook onderdeel van het behalen van een masterdiploma is een thesis schrijven of een interdisciplinair artistiek project realiseren. Lang moest ik niet denken over welke keuze ik hierin zou maken, zoals gezegd, wil ik als zangeres op het podium staan.
Toen ik 7 jaar geleden begon aan een bacheloropleiding in zang, wou ik in de opera zingen. Aan het conservatorium van Maastricht kreeg ik via de operaklas, de kans hierin ervaring op te doen. Het was een erg grote stap voor mij om een rol te spelen op het podium. Gaandeweg lukte me dit steeds beter en ging ik het ook echt leuk vinden om de aria te zingen én te spelen. Maar de meeste verbinding voel ik bij het lied, een gedicht op muziek gezet. Gedichten over natuur, liefde, het leven met zijn mooie en minder mooie kanten. Zo wil ik als zangeres de vertolker zijn van de tekst, die door de muziek zo rakend klinkt. Vandaar dat mijn programmakeuze voor het concert (artistiek project) 2 liedcycli zijn: “Wesendonck lieder” van Richard Wagner en “To be sung upon the water” van Dominick Argento”. In beide liedcycli komt het thema natuur aan bod, en een vergelijking met de zin van ons bestaan. Als ik zing roept de tekst ook vele beelden in me op, daarom ga ik samenwerken met een graffitikunstenaar om deze beelden tot leven te laten komen. Concreet ga ik dit concert uitvoeren in het voorjaar van 2020, éénmaal in het historische stadhuis van Hasselt en éénmaal in Brussel/Wallonië, als mijn proef voor het project. Om het project financieel haalbaar te kunnen maken, de vergoeding van muzikanten en kunstenaar, drukwerk,… ga ik in het jaar 2019 huiskamerconcerten geven, waarin ik lichte muziek zing en mezelf begeleid op gitaar. Zo creëer ik voor mezelf kleine podiumkansen, en bouw ik mijn ervaring hierin op, om in april 2020 vol vertrouwen op het podium te gaan staan.
0 Comments
Het leven geeft zoveel input en ik wil van alles proeven en ervaringen opdoen. Daarbij wil ik ook alles goed doen, een goede leerkracht zijn, een goede student, een goede vriendin of familielid, een goed koorlid. Tot het teveel is en dan laat mijn lichaam dat heel duidelijk weten. Zoals mama het me zei “als Nele alles wil doen, valt ze in panne”. Deze week was het terug zover, mijn lichaam dat halt zei. Hierdoor mocht ik de keuze maken, alle avonden gaan repeteren en concerten doen met het koor; of rust en voor mezelf zorgen. Een moeilijke keuze, want ik wil geen zwakte tonen, ik wil niet teleurstellen (de dirigent, mede koorleden en mezelf). Toch ben ik blij met de waarschuwing van mijn lichaam, hierdoor kreeg ik de ruimte om voor mezelf te gaan zorgen.
Maar zoals een goede vriendin me zei, 1 dag rust is een tijdelijk lapmiddel als je aan dit tempo blijft doorgaan. Ik mag proberen meer die balans te vinden, waardoor ik niet in panne val. Het mag wat trager gaan, niet altijd ja zeggen, niet alles vol plannen. “Hij leed aan de ziekte van hen die zich schuldig voelen als ze niet werken; zolang je werkt hoef je het leven niet in de ogen te kijken”, (uit “De schaduw van de wind” van Carlos Ruiz Zafon) een zin die een vriend me doorstuurde en deze kwam binnen. Door bezig te blijven, ook al is het met dingen die ik echt graag doe, het blijft een beetje weglopen om naar mezelf te kijken en gewoon te zijn. Het is niet mogelijk om alles aan de kant te zetten om naar mezelf te gaan kijken, er zijn verantwoordelijkheden in mijn job en rekeningen die ik hoor te betalen. Maar daarnaast is het ook mijn verantwoordelijkheid om voor mezelf te zorgen. Mijn keuze om bij het octopus koor te gaan zingen, was grotendeels ook een invulling van mijn vrije tijd. Ik heb absoluut genoten van deze ervaringen, momenten dat ik niet in mijn hoofd zat en volledig opging in de muziek. Deze projecten zet ik nu on hold, zodat ik mijn energie kan opbouwen en gebruiken voor wat ik echt wil. Zoveel mogelijk halen uit mijn master zang opleiding en deze met succes afsluiten. Muziek zingen dat ik kies en brengen voor publiek, dat is mijn droom. Deze droom zal werkelijkheid worden in de vorm van mijn interdisciplinair project (april 2020 historisch stadhuis Hasselt) daarover later meer 🙂 Dus meer lege momenten in de agenda, tijd om de natuur in te gaan, tijd om te lezen, te schrijven, yoga, te zijn. Hierdoor zal ik in mijn eigen kracht kunnen staan, de kracht en het vertrouwen dat ik voel nodig te hebben om op het podium te gaan staan. Ik geloof er in, alles is al goed 🙂 Deze zomer was er geen grote verre reis voor mij, thuis genoten van de rust, een aantal enthousiaste leerlingen mogen ontvangen en plezier gemaakt in eigen stad. Ook ging ik er even tussenuit tijdens leuke citytrip en heb ik me 10 dagen muzikaal laten onderdompelen op het Orlando festival. Tijdens dit Orlando festival heb ik mogen deelnemen aan de masterclass zang bij Axel Everaert. Ik had er zo’n zin in om nog eens 10 dagen intensief met mijn stem bezig te zijn en les te krijgen van de docent die me al zoveel bijbracht. Alle verwachtingen werden ruimschoots ingelost, 10 dagen optrekken met gelijkgestemden, intensief werken, geconfronteerd worden (“contra do, neen dat kan ik niet” 3 dagen later een contra ut op het concert), de interessante concerten mogen meemaken. En ik kan nog blijven doorgaan dat dit een topervaring was 🙂 Daar, tussen de oude muren van de abdij, vond ik terug hoe graag ik zing en hoe groot die honger is om bij te leren. Als ik op het podium sta en zing, verdwijnen alle zorgen en gedachten; hetzelfde gelukkig gevoel als ik ervoer tijdens mijn reis in Bali. De drang om hiermee verder te gaan was weer helemaal aangewakkerd en groter geworden. Sinds ik 3 jaar geleden afstudeerde als bachelor voelde ik dat ik nog niet op mijn eindpunt was. Ik bleef thuis wel zingen, lesgeven, ontwikkelen, maar de drang bleef om uit te zoeken hoever ik kan gaan. Daarom besloot ik deze masterclass te volgen en dat is mijn beste beslissing geweest. Het voelde heel duidelijk dat ik daar op mijn plaats was en dat het deze weg is die ik wil inslaan. Daar, tijdens het wandelen in het park rond de abdij, ontstond het idee om de master klassieke zang te gaan studeren in Mons, bij professor Everaert. Wat me vorig jaar tegenhield om in Leuven of Antwerpen te gaan studeren, ik wil mijn master bij hem afronden. Axel laat me zijn wie ik ben en haalt zo het beste in me naar boven. Zowel zangtechnisch als het zijn van een zangeres op het podium. De studie ‘en français’ zal een uitdaging zijn, evenals het lange reizen heen en weer. Maar de energie die vrijkomt bij het wandelen door de pittoreske stad en het zingen in het karaktervolle conservatorium, maakt alles goed. En dankzij het geloof en steun door mijn familie en vrienden, vind ik ook moed om ervoor te gaan. Tijdens de treinreis naar Bergen las ik deze tekst in het nieuwe boek van Eva Daelman, ‘omdat het kan’; voor mij de bevestiging dat ik een juiste keuze heb gemaakt. “It doesn’t interest me what you do for a living. I want to know what you ache for – and if you dare to dream of meeting your heart’s longing. It doesn’t interest me how old you are. I want to know if you will risk looking like a fool – for love – for your dreams – for the adventure of being alive.” Mijn muzikale studies na het secundair onderwijs hebben heel wat jaren in beslag genomen (10 jaar in totaal), ik zeg vaak “ik had arts kunnen zijn ;)”. Na deze master en bacheloropleiding wil ik me nog steeds verder ontwikkelen als muzikant, want ‘volleerd’ kunnen we nooit zijn. Eerder dit jaar dacht ik eraan voor mijn master in klassieke zang te gaan, om met nog meer bagage, kennis, techniek en vertrouwen op het podium te staan. Maar al snel voelde ik dat deze richting te specifiek en te ‘eng’ was voor mij. Ik wil me als muzikant ontwikkelen in de bredere zin. In de zangcoaching die ik geef vertrek ik nog steeds van de klassieke stemvorming, je stem op een juiste manier leren gebruiken staat nog altijd centraal. Daarnaast werk ik vooral aan liederen uit de lichte pop en musical muziek. Dit vraagt soms heel wat inspanning om op deze manier te zingen en een mooie begeleiding op gitaar/ piano te vinden, maar de tevreden student als beloning is veel waard. Hierdoor heb ik zelf ontdekt hoe graag ik deze muziek zing, met gitaarbegeleiding. Heerlijk om de nummers in pure eenvoud als gitaar en stem te brengen. Zo kwam ik weer bij mijn eerste muzikale liefde ‘de gitaar’ die een tijdje naar de achtergrond is geweest tijdens mijn zangstudie. Zelf weer studeren, favoriete stukken terug bovenhalen, begeleiding uitschrijven voor nummer dat ik graag zing,… Het werd duidelijk dat ik hierin wil bijleren, loskomen van de partituur, meer inzicht krijgen in de akkoorden, meer dan enkel de basisakkoorden. Mijn interesse voor jazzmuziek en jazzgitaar is al aangewakkerd tijdens mijn jaren aan het KSO, maar door keuzes te maken werd die jazzgitaar al snel terug opgeborgen. Na al die jaren ben ik eindelijk gestart met de opleiding jazzgitaar aan het stedelijk conservatorium van Hasselt en met mijn leraar Tim Finoulst kon ik geen betere wensen! Ik heb nog maar een maandje les gehad en vind het al helemaal geweldig. Het is best een uitdaging om mijn eigen instrument op een andere manier te benaderen, maar de goesting is zo groot om bij te leren. Je kan je als muzikant heel specifiek en specialistisch toeleggen op 1 ‘vak’ of je kan je blik verruimen en gaan kijken en leren bij de buren. Mijn keuze is deze laatste en ik denk dat dat me als muzikant, maar ook als leerkracht alleen maar ‘rijker’ maakt. Na een druk schooljaar, vol nieuwe leerlingen thuis, podiummomenten, persoonlijke obstakels te overwinnen,… was het tijd voor een lange vakantie. Ik zou thuis kunnen blijven en vakantie nemen, maar ik ken mezelf, dan zou ik toch alle studenten aannemen om te coachen en zou ik nog niet tot rust komen om de batterijen op te laden. Daarom besloot ik op mijn eentje naar Bali te reizen voor 5 weken, een weekje yoga, 3 weken vrijwilligerswerk en afsluiten met een kleine week strandvakantie. Het bleek de ideale combinatie om het geluk in mezelf terug te vinden, te genieten van al het moois om me heen. Het was ook goed voor mijn zelfvertrouwen, het leren overwinnen van de kleine obstakels aan de andere kant van de wereld, op mezelf. Er waren ook uitdagingen aan te gaan, fysiek (de soms pittige yoga lessen) en mentaal (het alleen reizen) die me sterker hebben gemaakt als persoon. Het klinkt allemaal erg cliché, maar op mijn reis kwam ik mezelf tegen; en ik moet zeggen, ik ben best trots op die persoon die ik daar tegenkwam. Een half jaar geleden ben ik met yoga lessen gestart, vanaf het moment dat ik op de mat zat, voelde ik dat ik daar hoorde. In Bali ben ik vrij intensief met yoga bezig geweest en dat bracht dingen teweeg. Het grootste profijt dat ik persoonlijk uit de yoga lessen haal, is balans. Fysiek je aarding vinden, je evenwicht. Maar ook mentaal, je gedachten kunnen uitschakelen, in jezelf kijken. Als zanger is het eveneens belangrijk je balans te vinden, je aarding met de grond, je kunnen focussen op je stem, maar ook kunnen loslaten. Heel die wisselwerking intrigeert en motiveert mij om hierover verder te leren, te ontdekken. En uiteindelijk wil ik niets liever dan deze kennis of ervaring dan ook delen met mijn studenten. Deze week ben ik terug vol goede moed met de zangcoachings gestart. De studenten die zo blij zijn dat ze terug les hebben, soms na een heel erg lange periode, daar word ik zelf ook blij van. Terug met de muziek bezig zijn, nieuwe muziek ontdekken, doorgeven. Het wordt een top jaar, als ik mijn geluk kan delen. Namaste 🙂 Lesgeven kan zo inspirerend zijn door elke persoon die met zijn verhaal en motivatie aan de lessen start. Als leerkracht openstaan om zelf bij te leren, geeft zoveel verrijking aan mezelf als muzikant, leerkracht en mens. Deze week kreeg ik een interessant inzicht van 1 van mijn zangstudenten. We waren bezig aan de basisoefening en na een paar goede noten lukte het hem niet meer. Na een paar ‘trucjes’ uit te proberen besloot ik deze bewuste moeilijke noot over te slaan en terug te gaan naar de basis, even weg van de piano, op zoek naar zijn stem vanuit de ademhaling. Daardoor ondervond hij dat dat hij door los te laten en niet alles meer te willen controleren het zingen terug ‘vanzelf’ ging. Hierop zegt hij “dat is zoals het leven, we kunnen niet over alles controle hebben en we kunnen enkel vooruit als we loslaten.”Deze opmerking is zo raak en voor vele mensen van toepassing, ook voor mij persoonlijk kom ik vaak situaties tegen waarin het een kunst is om los te laten om vooruit te gaan. Door dit inzicht wordt het weer duidelijk waarom zingen zo belangrijk voor mezelf is. Als ik over veel twijfel of me zorgen maak, neem ik mijn gitaar vast en ga ik zingen. Krijg ik over een bepaalde situatie in mijn leven geen ‘controle’ ga ik mijn stemoefeningen doen, om daarmee tot de constatatie te komen dat ik mijn stem niet kan controleren en dus samen met alle techniek ook moet loslaten om mijn stem te laten klinken. Als ik door met wat ik zelf zo graag doe, ook nog eens mensen kan raken, dat maakt mij gelukkig en dankbaar. |
WelkomVia deze blog deel ik met jullie mijn ervaringen van mijn groeiproces als mens, muzikant, leraar en lichaamsgericht therapeute. Categorieën
All
|