Zoals de stroming van een bergrivier

Ik kan stromen als een bergrivier, soms onstuimig, wild over de rotsen heen; andere momenten kabbelend of stilstaand. Op de ene plaats helder en ijskoud fris; de andere plek is warmer en troebel.

Als ik dacht over hoe ik mezelf ervaar en wat er deze weken op mijn pad komt, kwam het beeld van de bergrivier in het bos in Bordogna, waar mijn partner en ik deze zomer een heerlijke tijd beleefden. We konden er vertragen en dicht bij de natuur zijn. Daardoor kon ik ook korter bij mezelf komen.
​Mijn dag kunnen starten aan de rivier, het koude water voelen over mijn voeten, handen en gezicht, het was energie die binnenkwam via mijn lijf, tot in mijn hart en ziel. 

Het basic / wild kamperen brengt me veel, vooral die verbinding met mezelf, mijn lichaam en mijn visie hoe ik wil leven. Al wat ik leerde, wil ik dan meteen allemaal kunnen toepassen als ik thuis ben. Maar dat lukte moeizaam, en ik wist er geen weg mee hoe ik terug die verbinding kon voelen en voeden. Nu zie ik, dat ik zelf de steentjes legde die mijn stroming deed stilvallen. 

Ik herken dat ik meteen alles goed wil doen, en anders begin ik er niet aan. Ook zie ik dat ik mezelf klein hou, het vertrouwen in mezelf soms nog mis om groots te verlangen en te leven naar mijn visie. Om te geloven dat ik hier helemaal mag zijn, met mijn verhaal, mijn stem, mijn muziek en met dat wat ik wil bieden. 

Deze dagen werd ik hierin uitgedaagd en nu zie ik de uitnodiging die aan deze ervaringen hangt. Deze week mocht ik zingen op de 7 jaarlijkse Virga Jessefeesten in Hasselt, de vergoeding is niet groot maar ik zag het als een kans om meer mensen te kunnen bereiken in eigen stad. (Nu zie ik: hier begint het al, mijn vertrouwen en hoop ligt bij de organisatie en het publiek, dat ze reclame zullen maken, dat er vele mensen in hun zalen zullen zitten. + ik mag mezelf naar waarde schatten)

De eerste avond waren er 7 mensen, de tweede avond was er 1 iemand buiten de enkele mensen van de organisatie. - Die avond zong ik na een strijkerstrio, wie hun publiek na afloop meenam naar buiten; wat mij in een bijna lege ruimte achterliet- Vroeger zou ik zijn weggelopen of er zou muzikaal niets meer uitkomen. Hierin zie ik mijn groei dat ik ben blijven staan en me geamuseerd heb mijn muziek te zingen, de aanwezigen waren geraakt en helemaal mee in mijn verhaal. Dit maakte veel goed en gaf me ook moed.

Het had ook een pijn geraakt - ik doe er niet toe of ik ben niet goed genoeg - maar dit is iets oud waar ik doorheen ben; ik wil niet meer in dit verdriet wentelen. Hoe kan ik van hieruit leren en groeien?

Ik ben het waard om gehoord en gezien te worden, ik mag hele zalen vullen met publiek dat zich laat raken door mijn stem en muziek. 
Zoals de rivier mag en kan ik gaan stromen, gaan glinsteren waar het zonlicht raakt en helder Zijn.